انواع پی

انواع پی
به طور کلی پی ساختمان در دسته پی های شناور، پی سلولی و پوسته ای، پی باکس یا جعبه ای، پی فولادی یا پروفیله، پی منفرد چسبان و تلفیق پی گسترده و عمیق قرار می گیرد. در ادامه به بیان توضیحات در مورد هر یک می پردازیم.

پی سلولی و پوسته ای
آن چه که در پی های سلولی و پوسته ای به کار گرفته می شود، استفاده از صفحات متناوب و متقاطع به منظور ایجاد مقاومت کافی در برابر نیروهای برشی و لنگرهای خمشی و هم چنین صرفه جویی در مصالحی هم چون بتن و میلگرد می باشد. عملکرد پی های پوسته ای به گونه ای است که بار را به زمین منتقل می کنند و حجم آن ها در انتقال بار تأثیری ندارد.

پی های باکس یا جعبه ای
از پی های باکس یا جعبه ای در سازه های سنگین استفاده می شود. آن چه که در مورد پی های باکس یا جعبه ای حائز اهمیت است، دارا بودن آن ها از صلیب خمشی ویژه می باشد.

پی های فولادی یا پروفیله
استفاده از پی های فولادی یا پروفیله در زمانی که زمین بستر سخت یا سنگی دارد و بارهای حاصل از روسازه سنگین می باشد، صورت می گیرد. در مواقعی که بتن مسلح قابلیت استفاده در سیستم های معمولی پی سازی را نداشته باشد، از پروفیل های فولادی استفاده می شود. به این منظوراز پروفیل های فولادی بال پهن در دو لایه به صورت عمود بر یکدیگر با قالب بتنی درجا در اطراف آن استفاده می شود. در صورتی که بارهای وارده کم تر بوده و پروفیل های فولادی بال پهن در دسترس نباشند، می توان از دو ردیف الوارهای چوبی بر روی هم و محصور شده در بتن استفاده کرد.

پی های منفرد چسبان
از این پی به عنوان جایگزینی برای پی های گسترده استفاده می شود. یکی از نقاط ضعف در استفاده از پی های گسترده تحلیل، طراحی و اجرای آن ها می باشد. آن چه که باعث ایجاد مشکل در تحلیل، اجرا و طراحی آن ها می شود، وجود شبکه آرماتور فوقانی و ایجاد مشکلاتی برای بتن ریزی می باشد. هم چنین با توجه به ابعاد وسیع آن ها دستیابی به بتن یک پارچه نیز مشکل می باشد. از این رو به جای استفاده از پی گسترده می توان یک ردیف پی منفرد را جایگزین آن کرد. این پی به صورت منقطع در قسمت بالایی و متصل به قسمت پایینی مورد استفاده قرار می گیرد.

تلفیق پی گسترده و عمیق
استفاده از پی گسترده در میان پی های سطحی راه حلی مناسب به شمار می رود. اما استفاده از آن با مشکلات اجرایی همراه می باشد. همان گونه که در بالا اشاره شد، این مشکلات شامل موارد اجرایی، بتن ریزی یکپارچه، غیر اقتصادی بودن و احتمال وقوع نشست می باشد.

احتمال وقوع نشست با شدت بارگذاری و عرض پی افزایش می بابد. باتوجه به عرض نسبتا زیاد پی های گسترده در مقایسه با پی های نواری و منفرد و تأثیر تنش نسبتا زیاد در زیر پی، ممکن است در صورت استفاده از پی های گسترده، نشست رخ دهد. در چنین مواردی از تلفیق پی گسترده و پی های عمیق یکی از کامل ترین نمونه های فونداسیون اجرایی می شود.