مراحل کاشت توت فرنگی

کاشت توت فرنگی

• عملیات تهیه زمین

اوایل پاییز یا بهار زمین را شخم و دیسک زده و سپس از کودهای حیوانی و شیمیایی و مقدار 10 تن در هکتار کود حیوانی پوسیده با خاک مخلوط کرده و تأکید بر آزمایش خاک به مقدار 100-80 کیلو ازت خالص در سه مرحله 150-100 کیلو پتاس خالص و 80-60 کیلو فسفر در هکتار استفاده می شود سپس با نهر کن جوی هایی به عرض 40 سانتی متر و پشته هایی به عرض 80 سانتی متر ایجاد می کنند.

در سال اول قبل از کاشت کود فسفر و پتاس و نصف مقدار کود اوره قبل از دیسک زنی به خاک داده می شود و بقیه کود اوره قبل از گلدهی و بعد از برداشت محصول در دو نوبت به خاک افزوده شده و سپس آبیاری می شود.

• زمان کاشت

توت فرنگی را از اواخر پاییز که در حال نیمه خواب است تا اوایل بهار قبل از بیدار شدن گیاه از خواب می توان جابجا نمود و در محل دیگری کاشت. بنابراین کاشت پاییزه و بهاره آن امکان پذیر است.

در صورتی که کاشت پاییزه باشد محصول تابستان سال آینده به دست می آید و اگر گیاه در بهار و قبل از بیدار شدن از خواب زمستانه کاشته شود گل هایی که چند هفته بعد از کاشت روی بوته ظاهر می شود، بهتر است چیده شوند تا گیاه مقاوم شود.

این بوته ها در بهار سال بعد گل داده و در تابستان می توان از آنها محصول برداشت نمود. جوانه های گل در فصل پاییز با کوتاه شدن طول روز به وجود می آیند ولی به علت سرمای زمستانه، گل ها تا فصل بهار ظاهر نمی شود.

گیاهی که برای کاشت انتخاب می شود باید عاری از هر نوع مرض و دارای ریشه های قوی و سالم باشد( رنگ ریشه ها روشن باشد) ریشه توت فرنگی افشان، ظریف و سطحی است و بیشتر در عمق 20 تا 30 سانتی متر خاک فعالیت می کند.

• طریقه کاشت

در موقع کاشت خاک باید مرطوب باشد و بلافاصله بعد از کاشت، مزرعه را آبیاری کرد. کاشت بوته در خاک خشک سبب از بین رفتن تعدادی از آنها می شود. هنگام کاشت باید تمام برگ های پیر بوته های توت فرنگی را قطع کرد و ریشه ها را از هم جدا نمود، سپس اقدام به کاشت کرد. اگر گیاهی زیاد عمیق کاشته شود بوته به علت خشکی یاد صدمه می بیند.

معمولا بوته ها را به فاصله 40 سانتی متر از یکدیگر در روی پشته ها می کارند و به طور تقریبی، تراکم بوته در هکتار طبق روش بالا، حدود 31250 بوته برآورده می شود. در کشت های گلخانه ای در متر مربع حدود 6 بوته کشت می شود.

داشت

• پوشاندن خاک به وسیله کاه یا خاک اره موجب می شود که میوه با خاک به طور مستقیم تماس نداشته باشد و رطوبت خاک نیز به خوبی حفظ شود.
• آبیاری حداقل هفته ای یک بار و به طریق جوی پشته ای صورت گیرد.
• کنترل به موقع بیماری ها، آفات و علف های هرز
• قطع ساقه های رونده در زمان فصل رشد، برای جلوگیری از ظریف شدن بوته های مادری