گیاه رازک دارای سوابق کاربرد دارویی بیش از هزار سال است که از قدی الایام در باغچه های منازل اروپا کشت می گردیده است. دانشمندان از قرن ها پیش بر فواید دارویی و تسکین بخشی دردها اعتقاد داشتند تا اینکه در سال 1983میلادی ماده ای شیمیایی و مسکن بنام " 2methyl-3butene " از برگ های آن استخراج گردید. بیشترین کاربردش در تهیه نوشابه هایی چون "ماء الشعیر" می باشد. پزشکان چینی، یونانی و رومی از آن به عنوان یک هاضم عالی استفاده می کردند.
در انگلستان از ازمنه قدیم به عنوان هاضم و اشتها آور استفاده می گردید تا اینکه در سال های 1500 میلادی به خاصیت نگهدارندگی آن پی بردند و آن را در نوشیدنی سنتی انگلستان بنام " ale " افزودند و آن را به ماءالشعیر تلخ تبدیل نمودند. گیاه رازک بیشتر در نواحی شمال ایران از جمله: استان گلستان (گرگان، بندر گزَ، زرین گل)، استان مازندران (چالوس و تنکابن)، استان گیلان (رشت، لاهیجان، آستانه اشرفیه و آستارا) و استان آذربایجان (تبریز) به آسانی می توان پرورش داد و به طور معمول به صورت خود رو هم یافت می شود.
کاشت، داشت و برداشت
گیاه رازک از نظر بیولوژیکی گیاهی بالارونده است و در صورت عدم استفاده از داربست دچار کاهش شدید محصول می گردد. در تهیه داربست ها ابتدا تیرک های اصلی را از جنس چوب و یا سیمان با فاصله 12 متر نصب می کنند سپس در فواصل 3 متری با نصب دو ردیف سیم فولادی به ضخامت 6 میلیمتر جهت کاشت گیاه اقدام می نمایند. روش های تکثیر گیاه شامل:
اصول کاشت:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
