ایمپلنت دندانی
امروزه تمایل به استفاده از ایمپلنت های تیتانیومی اندکی کاهش یافته است. دلیل آن استعداد تیتانیوم به تشکیل لایه اکسیدی است که باعث جنبش بین بافت استخوان و ایمپلنت می شود. این امر به مرور سایش و خوردگی ایمپلنت را افزایش می دهد که باعث پخش شدن یون های سمی در بدن می شود.
همان طور که در قسمت قبل اشاره کردیم، ایمپلنت های زیرکونیایی استفاده بیشتری در دندان سازی دارند. دلایل محبوبیت این اپیملنت، استحکام بالا، مقاومت بالا در برابر خوردگی، زیست سارگاری آن ها با بافت بدن و زیبایی ظاهری آن هاست. در مقابل، این ایمپلنت ها قیمت بالاتری دارند و چون به صورت یک پارچه تولید می شوند، در صورت اشتباه قرار دادن، امکان اصلاح آن ها وجود ندارد.
پر کردن دندان
برای پر کردن دندان به روش سنتی از آمالگام دندانی استفاده می شود که شامل نقره، جیوه و قلع است. مواد سرامیکی به دلیل نداشتن سمیت و زیبایی به طور وسیعی در پر کردن دندان استفاده می شوند. این رزین ها به طور معمول شامل 85-35 درصد شیشه ی سدیم سیلیکات، سیلیکای کلوئیدی یا کوارتز هستند.
روکش دندانی
روکش های دندان معمولی عمدتا مواد پایه فلزی هستند که روی آن ها پوشش پرسلانی اعمال می شود. عیب این روکش ها کدر بودن و تیره شدن در قسمت لثه است که در روکش های تمام سرامیکی این مشکل وجود ندارد. علاوه بر این، روکش سرامیکی رنگ طبیعی دارند و باعث ساییدگی دندان های دیگر نمی شوند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
