نانو سرامیک بیومیمتیک در استفاده بالینی

بیومیمتیک، در حقیقت اساس این علم مدلهای طبیعی بیولوژیکی است که با مطالعه فیزیولوژی آنها می توانیم سیستمهای مدرن تکنولوژیک را طراحی کرده و بسازیم. مروزه همه اختراعات بشر را می توان به نوعی بهره گرفته از مدلهای زنده دانست. کامپیوترها و روبوت های دستیار که رفته رفته جای انسان را گرفته اند با توجه به مطالعه بر روی ساختارهای بیولوژیک ساخته شده اند.

اکنون از شبیه سازی بیولوژیکی برای درمان و ساخت بافتها و اندامهای از دست رفته نیز بهره می گیرند. محققان از آتل های مصنوعی ای استفاده کردند که با سلول های پیوندها رشد نموده نسوج جدیدی را در «رباط صلیبی پیشین» آسیب دیده خرگوش ها ایجاد می کند. این مطالعه ها می تواند انقلابی جدید در استراتژی های معالجه ی بیمارانی باشد که از پارگی رباط (ACL) رنج می برند. طراحی هواپیما بر اساس ساختار بدن پرندگان، ساخت زیردریایی از روی ساختار دلفین ها و یا رادارها با توجه به سیستم راداری خفاش ها و… مثالهایی از علم بیوممتیک یا بیونیک Bionic می باشند.

زمان ظهور نانوسرامیک ها را می توان دهه 90 میلادی دانست. در این زمان بود که با توجه به خواص بسیار مطلوب پودرهای نانوسرامیکی، توجهاتی به سمت آنها جلب شد، اما روشهای فرآوری آنها چندان آسان و مقرون به صرفه نبود. با پیدایش نانوتکنولوژی، نانوسرامیک ها هرچه بیشتر اهمیت خود را نشان دادند.

در حقیقت نانوتکنولوژی با دیدگاهی که ارائه می کند، تحلیل بهتر پدیده ها و دست یافتن به روش های بهتری برای تولید مواد را امکان پذیر می سازد. شکل گرفتن علم و مهندسی نانو، منجر به درک بی سابقه اجزای اولیه پایه تمام اجسام فیزیکی و کنترل آنها شده است و این پدیده به زودی روشی را که اغلب اجسام توسط آنها طراحی و ساخته می شده اند، دگرگون می سازد.

نانوتکنولوژی توانایی کار در سطح مولکولی و اتمی برای ایجاد ساختارهای بزرگ می باشد که ماهیت سازماندهی مولکولی جدیدی خواهند داشت و دارای خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی جدید و بهتری هستند. هدف، بهره برداری از این خواص با کنترل ساختارها و دستگاهها در سطوح اتمی، مولکولی و سوپرمولکولی و دستیابی به روش کارآمد ساخت و استفاده از این دستگاهها می باشد. هدف دیگر، حفظ پایداری واسط ها و مجتمع نمودن نانوساختارها در مقیاس میکرونی و ماکروسکوپی می باشد.