حفاظت آندی چیست؟

حفاظت آندی یکی از تکنیک های الکتروشیمیایی برای کنترل خوردگی در صنعت است. از این روش برای کنترل خوردگی در فلزاتی استفاده می شود که قابلیت پسیو (رویین) شدن داشته باشند. در واقع، اصل اساسی در حفاظت آندی، نگه داشتن فلز در محدوده پسیو است.

در این روش، بر خلاف روش حفاظت کاتدیک، سعی می شود که فلز تا حد قابل قبولی خورده شود. در واقع این خوردگی اولیه، برای رویین شدن فلز و محافظت آن در برابر خوردگی های بیشتر لازم است! این کار تا جایی ادامه می یابد که یک پوسته محافظ بر روی سطح فلز ایجاد شود. این پوسته نازک، چسبنده و متراکم است و از ادامه خوردگی جلوگیری می کند.

با افزایش بیشتر پتانسیل، بر خلاف انتظار مشاهده می شود که چگالی جریان خوردگی فلز کاهش می یابد. این منطقه، همان ناحیه ای است که رفتار فلز تغییر می کند و از ناحیه فعال، به ناحیه پسیو منتقل می شود.

اما در ناحیه سوم که آن را با ناحیه پسیو می شناسیم، مشاهده می شود که با افزایش پتانسیل، جریان خوردگی ثابت مانده و خوردگی با سرعت بسیار کمی ادامه می یابد و این سرعت آن قدر کم است که می توانیم بگوییم خوردگی فلز ناچیز است. در این ناحیه فلز در اصطلاح رویین می شود و با تشکیل لایه ای نازک و چسبنده بر روی سطح آن، از خوردگی محافظت می شود.

می توان گفت هدف از اعمال حفاظت آندی این است که پتانسیل اعمالی به فلز در محدوده ای باشد که پسیو شده و از خوردگی محافظت شود. اما ناحیه چهارم، ناحیه گذر از پسیو (Transpassive) نامیده می شود.

در صورتی که پتانسیل اعمالی به فلز از حد معینی بیشتر شود، لایه چسبنده محافظ سطح فلز تخریب شده و خوردگی با شدت بسیار زیادی ادامه پیدا می کند که باعث انهدام و تخریب سازه می شود. بنابراین مساله نگهداری پتانسیل در محدوده رویین شدن موضوعی بسیار مهم است که مهندسین خوردگی، با کنترل و پایش مداوم سعی در اجرای درست این عملیات دارند.

توجه داشته باشید که این روش فقط بر روی فلزاتی قابل اجرا است که قابلیت پسیو شدن داشته باشند. در صورتی که این روش به درستی اجرا شود، می توان از فلزاتی مانند نیکل، آهن، کرم، تیتانیم و آلیاژهای آن ها تا سال ها محافظت کرد.