روش های بسیاری برای برشکاری مقاطع فلزی وجود دارد که یکی از این روش ها استفاده از دستگاه برشکاری هوا برش است.
در این مطلب به بررسی و شرح اختصاصی دستگاه هوابرش و تجهیزات به کار رفته در آن می پردازیم.
این سیستم نوعی برشکاری می باشد که در مقایسه با برخی از برشکاری های دیگر، از دقت برش پایینی برخودار است اما برای تهیه تجهیزات قیمت مناسبی دارد.
البته دستگاه برشکاری پلاسما از دقت خوبی در برش برخوردار است اما برای تهیه تجهیزات هزینه های بیشتری نسبت به دستگاه هوابرش دارد.
در برشکاری هوابرش نسبت به روش پلاسما مقدار بیشتری پرتی از مقطع در حال برش تولید خواهد شد که این موضوع در برشکاری های دیگر متفاوت است.
هوا برش به منظور برشکاری به وسیله هوا یا اکسیژن است که با گاز مخلوط می شود.
عملکرد دستگاه برش به طوری است که گاز شعله ای در آن به وجود می آورد.
این شعله به تنهایی قادر به برشکاری روی مقاطع فلزی نیست و تنها اقدام به گرم کردن مقاطع می کند که در طولانی مدت منجر به ذوب مقطع می شوند.
برای ایجاد سرعت در ذوب شدن فلزات، به دمای بالا نیاز است که این عملیات در کوره ها انجام شود.
البته با باز کردن شیر گاز اکسیژن، باعث می شود که گاز با اکسیژن ترکیب شده و شعله ای تیز و برنده ایجاد کند تا عملیات برشکاری انجام شود.
تجهیزات دستگاه هوا برش:
تجیزات مورد استفاده در دستگاه هوا برش شامل موارد زیر است.
در ادامه درباره برخی از آن ها شرح می دهیم.
رگلاتور:
از این وسیله برای کنترل و تنظیم فشار انواع گازها استفاده می شود.
رگلاتور دارای دو گیج فشار می باشد که یکی مشخص کننده فشار سیلندر و دیگری مشخص کننده فشار شیلنگ می باشد.
شلنگ های گاز:
با استفاده از شلنگ می توان هر گونه ماده سیال را از قسمتی به قسمت دیگر منتقل شود تا بتوان از جهت های مختلف از آن استفاده کرد.
برای انتقال گاز، شلنگ های مختلفی تولید شده است. شلنگ های گازی نسبت به انواع دیگر قطر بالاتری دارند تا مقاومت بیشتری در برابر صدمه و نشتی گاز داشته باشند.
شلنگ ها در دستگاه های هوا برش معمولا دوتایی هستند. برای تشخیص راحت این شلنگ ها، رنگ های مشخصی به آن ها داده شده است.
البته این رنگ های به کار رفته در هر کشوری متفاوت است و از استاندارد خود پیروی می کند.
اتصالات این شلنگ ها به طوری انجام شده است که از جدا شدن اتفاقی جلوگیری شود.
اتصالات شلنگ گاز چپ گرد و شلنگ اکسیژن راست گرد بسته می شوند.
شیر یک طرفه:
شیرهای یک طرفه از یک جهت اجازه جریان سیال را می دهند. در روش هوابرش از گاز استیلن استفاده می شود.
گاز استیلن قابلیت اشتعال بالایی دارد و برای انفجار آماده است. به همین علت استفاده از یک بازدارنده انفجار امری ضروری می باشد.
گاز استیلن شامل ویژگی های زیر می باشد:
شیرهای معمولی نمی توانند از بازگشت جریان جلوگیری کنند به همین جهت توانایی لازم برای جلوگیری از انفجار را ندارند.
بازدارنده بین شلنگ و مشعل، در خط گاز و در خط اکسیژن قرار می گیرد.
عملکرد بازدارنده به طوری است که از آسیب زدن به تجهیزات، بازگشت شعله، ترکیب گاز و اکسیژن داخل سیلندر یا انفجار سیلندر جلوگیری می کند.
محل قرار گیری بازدارنده در هر کشوری متفاوت است به عنوان مثال اروپایی ها شیر یک طرفه را روی مشعل و بازدارنده روی رگلاتور قرار می گیرد. در آمریکا محل قرار گیری بازدارنده و شیر یک طرفه روی رگلاتور می باشد.
مشعل (torch):
به دستگاهی که در یک فضای ایمن با ترکیب مشخصی از هوا با سوخت، انرژی سوخت را به انرژی گرمایی تبدیل می کند.
مقداری گاز بر اثر این احتراق تولید می شود. این انرژی به دو روش تشعشع و جابه جایی به محیط اطراف منتقل می شود.
عملکرد اصلی این مشعل، ایجاد گرمایش است. بویلرها یکی از بزرگ ترین استفاده های مشعل در صنعت گرمایش به عنوان احتراق می باشد.
مشعل هایی در انواع دیگ ها با ظرفیت کاری متفاوت استفاده می شود. از مشعل برای ذوب قسمت مورد نظر به عنوان گرمادهنده مورد استفاده قرار می گیرد.
مشعل در دستگاه برشکاری هوابرش شامل اجزای زیر است:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
