گسکت آزبست چیست؟

یک نوع دیگر از گسکت آزبستی وجود دارد که گسکت آزبستی لاستیکی یا کلینگریت گفته می شود که در آن از رابر یا لاستیک به همراه مواد شیمیایی دیگر استفاده شده است که این موضوع باعث می شود گسکت آزبست لاستیکی دارای انعطاف پذیری بیشتری نسبت به ورق آزبست خالص است.

نوعی از گسکت آزبست ترکیب شده وجود دارد که به صورت موج دار در بازار موجود است و معمولا برای پوشش سقف ها استفاده می شود. چنین محصولاتی برای مقاوم سازی سطوح در برابر آب و هوا در سقف ها، دیوارها و سایر عناصر سازه ساختمان و سایر سازه های تزئینی و عملکردی نیز پیشنهاد شده است.

محصولات تهیه شده از آزبست تحت فشار تشکیل می شوند و تحت تغییرات شیمیایی و حرارت قرار می گیرند و ممکن است با رنگدانه های معدنی بی اثر، پرکننده های معدنی، مواد پاک کننده و یا رزین و چسب ترکیب شوند.

ویژگی های فیزیکی مانند استحکام خمشی، ظرفیت لحظه (لحظه خمش) و جذب آب مطابق با روشهای آنالیزی مخصوص مشخص می شود که نتیجه آن در برگه اطلاعات فنی ارائه شده توسط کارخانه ها قابل مشاهده است. هر گسکت آزبست تهیه شده باید درای استاندارد های لازم باشد. برای این بررسی یک نمونه استاندارد وجود دارد که ویژگی ها طبق آن سنجیده می شود.

خود واژه آزبست از یک کلمه یونانی به معنی "خاموش نشدنی" گرفته شده است. این اصطلاح یک نام عمومی برای گروهی از مواد معدنی حاوی فیبر سیلیکات است که رایج ترین آنها کرایزوتیل، کروسیدولیت و آموزیت است. آزبست حتی در دماهای بسیار زیاد قابلیت اشتعال ندارد و بسیار انعطاف پذیر و بادوام است. آزبست را می توان به به شرح زیر توضیح داد:

آزبست یک ماده معدنی خام است که از یک تکه سنگ یا صخره استخراج شده است. این ترکیب معدنی دارای ساختاری از جنس فیبر و بلور است که ماهیتی الاستیکی و شکننده نیز دارد، و در عین حال توانایی تبدیل شدن به منسوجاتی مانند نخ پشم، کتان به صورت بافته شده تهیه شود.

آزبست دارای ویژگی های گیاهان و مواد معدنی است ولی در عین حال نسبت به هر دو متفاوت است؛ از لحاظ ظاهری سبک و پر است مانند پتو، و می توان گفت به همان اندازه متراکم و سنگین است و گرما و اسید نمی تواند بر استحکام آن تأثیری بگذارد؛ یک رشته از الیاف آزبست می تواند دارای وزنی کمتر از یک اونس داشته باشد و پارچه ریز بافت آن را می توان از الیاف آن با وزن تنها چند اونس بر متر مربع ساخت و ماهیت غیر قابل تغییر آن این امکان را فراهم می آورد تا تقریباً در هر شرایطی در برابر پوسیدگی مقاومت کند.

یکی از محصولات پر کاربرد ساخته شده از آزبست ورق آزبست است که از آن می توان انواع واشز تهیه کرد. مهندسان در ابتدا واشرهای فشار قوی و ورق مانند را برای آب بندی و عایق بندی قطعات در دیگ های بخار موتور و لوکوموتیو تولید می کردند، اما از آنجا که صنایع خودروسازی و پالایش نفت در پشت سر هم رشد می کردند، برنامه های کاربردی برای واشر آزبست چند برابر شد.در سال 1939، شرکت جان کرین، درزگیرهایی برای موتورهای اتومبیل ایجاد کرد که به این شرکت کمک کرد تا طی ده ها سال به عنوان رهبر صنعت جهانی در صنعت ساخت درزگیرهای مکانیکی به خود اختصاص دهد.

واشر آزبست همچنین به عنوان یک جزء اصلی در فرایند کشتی سازی می باشد و از اوایل دهه 1920 میلادی استفاده از این محصول در نیروی دریایی ایالات متحده آغاز شد و در طول جنگ جهانی دوم و جنگ سرد توسعه چشمگیری پیدا کرد. از آنجا که بسیاری از واشرها به گونه ای طراحی شده اند که به طور دائم نصب شوند، برخی کشتی های قدیمی هنوز هم حاوی این مواد هستند.

واشرهای آزبستی از گسکت آزبست تهیه می شوند و در کارخانه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد، هچنین در پالایشگاه ها و نیروگاه ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد. مهندسان آزبست مخلوط شده با پرکننده های فیبر را به عنوان ماده ای ایده آل برای آب بندی هر سیستم مکانیکی که شامل انتقال گازهای گرم، روغن، بخار، اسیدها یا مواد شیمیایی دیگر باشد، در نظر گرفته اند.قطعاتی که با استفاده از واشر های ساخته شده از گسکت آزبست می تواند مهر و موم شود شامل موارد زیر است:

لوله های، پمپ ها، کمپرسورها، دریچه ها، دیگ های بخار، سرسیلندر موتور، مبدل های حرارتی، کندانسورها.از آنجا که آگاهی عمومی از بیماری های مرتبط با آزبست در دهه 1970 و 1980 گسترش یافته، تولید کنندگان آمریکایی به تدریج استفاده از آزبست در مساخت واشر را کاهش دادند.

در مورد خطر مواد به کار رفته در تهیه گسکت آزبست معمولاً حاوی 70 تا 80 درصد کریزیوتیل یا "آزبست سفید" است و ورق هایی که برای محیط های اسیدی طراحی شده اند اغلب حاوی ماده معدنی خطرناک تر به نام کروسیدولیت است که به عنوان "آزبست آبی" نیز شناخته می شود. فیبر پرکننده در واشرهای اسپیرال نیز معمولاً آزبست کاملاً خالص بودند.

هنگامی که این مواد برش داده می شوند، یا آسیب می بینند یا خراشیده می شوند، الیاف میکروسکوپی آزبست در هوا رها می شوند که می توانند برای همیشه در ریه های فرد قرار گیرند و به مرور زمان باعث آسیب های سلولی به بافت آن موضع شوند و در نهایت منجر به بروز سرطان می شود.

کارگرانی که واشرهای آزبست را تولید یا نصب می کنند، بیشترین خطری که آنها را تهدید می کند ابتلا به بیماری های مرتبط با آزبست مانند مزوتلیوما یا آزبستوسیس را دارند. علاوه بر این، هر زمانی که گسکت آزبستی برای تهیه واشر در محلی بریده می شد، یا یک واشر قدیمی در حین نگهداری ماشین یا وسیله نقلیه فرسوده می شود، این فعالیت باعث می شود تا همه کارگران منطقه در خطر قرار گرفتن در معرض آزبست باشند.

آزبست یک ماده معدنی طبیعی است که می توان برای قوام و استحکام بیشتر آن، درون آن پشم ریخته شود و به صورت کامپوزیت مبدل شود یا می توان آن را با مصالح ساختمانی مانند سیمان مخلوط کرد. افزودن آزبست باعث می شود سیمان در برابر حرارت با دوام شود و ضد آب و مستحکم تر شود و از آنجا که ورق های سیمانی ترکیب شده با آزبست دارای ساختار نسوز هستند، سازندگان در ابتدا آنها را ماده ای بسیار ایمن تر از چوب می دانستند. متأسفانه، اکنون به خوبی شناخته شده است که اضافه کردن آزبست به سیمان، آن را نیز بسیار سمی می کند.

شرکت های آمریکایی تولید این نوع محصولات آزبست را در دهه 1980 متوقف کردند، اما هنوز هم در کشور های در حال توسعه مانند هند و چین این محصول جزو مصالح ساختمانی محبوب می باشد.گسکت آزبستی ترکیب شده با سیمان یک جایگزین بسیار مناسبی به جای ورق های فلزی است که جلوی افزایش دما را می گیرد.معمولا از آزبست برای تهیه انواع محصولات می توان استفاده کرد. انواع منسوجاتی که از الیاف آزبست می توان تهیه کرد می توان به موارد زیر اشاره کرد.