خاموش کننده هالوژنه

خاموش کننده هالوژنه، کپسول های آتش نشانی با توجه به مواد خاموش کننده ای که در آنها استفاده شده است به انواع مختلفی تقسیم می شوند. نمونه ای از این کپسول ها، کپسول های هالوژنه شده است که از ترکیب کربن (C)، فلوئور (F)، کلر (Cl) و برم (Br) تشکیل شده است. اما با توجه به اینکه ترکیب این مواد با یکدیگر سبب آتش سوزی می شود، از گاز هالوژن به عنوان ماده خاموش کننده در ترکیب این کپسول ها استفاده می شود تا از اشتعال احتراق جلوگیری شود.

خاموش کننده های آتش نشانی هالوژنه شده برای اولین بار در سال 1900 مورد استفاده قرار گرفتند. در آن زمان تتراکلرید کربن (104) به عنوان خاموش کننده شناخته شد و پس از 10 سال، در سال 1910 از این گاز در خاموش کننده های دستی و سیار استفاده شد. اما به دلیل سمیت آن ممنوع شد و گازها و ترکیبات جدیدتری مانند هالون 1211 و 1301 جایگزین این گاز سمی شد.

نحوه خواندن ترکیب گازهای هالوژنه

به دلیل سهولت در گفتار گازهای هالوژن با اعداد مربوط به خاموش کننده خوانده می شوند. برای نخستین بار، ارتش آمریکا از کدهای چهار رقمی برای خواندن ترکیب این گازها استفاده کرد. نحوه خواندن این کدهای 4 رقمی به این صورت است که عدد اول از سمت چپ تعداد اتم های کربن موجود در ماده را نشان می دهد، عدد دوم تعداد اتم های فلوئور، عدد سوم تعداد اتم های کلر، عدد چهارم تعداد اتم های برم و عدد پنجم تعداد اتم های ید موجود در گاز هالوژن می باشد.اگر عدد پنجم صفر باشد از نوشتن آن صرف نظر می شود.به عنوان مثال، گاز هالوژن CBrF3 را هالون 1301، گاز هالوژن C2F4Br2 را هالون 2402 و گاز هالون CBrClF2 را هالون 1211 می نامند.