اپلیکیشن زینگ | باربری آنلاین
زینگ - سامانه جامع حمل و نقل

تماس تلفنی

دانلود زینگ
خانه اپلیکیشن زینگ سامانه صادرات و واردات فروشگاه خدمات اطلاعاتی
خدمات جانبی
تماس با ما
زینگ - سامانه جامع حمل و نقل کشوری

تماس تلفنی

دانلود زینگ

جستجو
عضویت در سامانه صادرات، واردات، تجارت
گروه بازرگانی هومان پویان

تکنولوژی

DHCP یک پروتکل مدیریت شبکه است که به هر دستگاه یا وسیله ای در شبکه یک IP اختصاص می دهد تا به وسیله IP بتواند در شبکه با دیگران ارتباط برقرار نماید. DHCP این تنظیمات را به صورت اتوماتیک و به طور مرکزی مدیریت می کند و نیازی نیست که مدیران شبکه به صورت دستی آدرس های IP را به تمام دستگاه ها اختصاص دهند. DHCP را می توان در شبکه های محلی کوچک و همچنین شبکه های بزرگ سازمانی پیاده سازی کرد.

هنگامی که دستگاهی در شبکه جابه جا می شود DHCP به صورت خودکار آی پی جدیدی به آن اختصاص می دهد. بدان معناست که دیگر نیازی نیست هر دستگاه را به صورت مجزا پیکربندی کرده و یا به محض جابه جایی دستگاه به صورت دستی به آن IP اختصاص دهند. ورژن های مختلفی از DHCP سازگار با IP4 و IP6 وجود دارد.

شیوه عملکرد DHCP چگونه است؟

DHCP در لایه اپلیکیشن پروتکل TCP/IP کار می کند تا به صورت خودکار IP را به کلاینت ها اختصاص دهد و اطلاعات پیکربندی TCP/IP را روی کلاینت ها اعمال نماید. DHCP نه تنها اختصاص دهنده ی آی پی آدرس است، بلکه مدیریت پیکربندی شبکه برای subnet mask، default Gateway و سرویس DNS نیز بر عهده ی این پروتکل است.

DHCP یک پروتکل کلاینت-سرور است که در این سرور مجموعه ای از IP آدرس های منحصربه فرد و همچنین اطلاعات مربوط به پارامترهای کلاینت ها وجود دارد، و هر بار یک IP آدرس را از میان Address Pool اختصاص می دهد. کلاینت های فعال شده DHCP هر زمان که به یک شبکه متصل شوند، یک درخواست به سرور DHCP ارسال می کنند.

کلاینت هایی که توسط DHCP پیکربندی شده اند، یک درخواست broadcast برای سرور DHCP ارسال می کنند و اطلاعات پیکربندی شبکه ای را که به آن متصل هستند درخواست می کنند. یک کلاینت به صورت معمول بلافاصله بعد از بوت شدن یک درخواست broadcast برای دریافت این اطلاعات ارسال می کند. سرور DHCP با ارائه اطلاعات پیکربندی IP که قبلاً توسط یک مدیر شبکه مشخص شده است، به درخواست کلاینت پاسخ می دهد.

این اطلاعات شامل یک آی پی آدرس مشخص است که برای مدت معینی اختصاص داده شده و lease نامیده می شود. بعد از پایان این مدت کلاینت مجدداً درخواست خود را ارسال می کند و ممکن است DHCP آی پی دیگری را اختصاص دهد. این امر بستگی به سیاست هایی دارد که توسط مدیران مشخص شده است.

سرور DHCP اطلاعات تمام آی پی آدرس های اختصاص داده شده به کلاینت ها را نگهداری می کند. اگر دستگاهی در شبکه جابه جا شود سرور DHCP با توجه به MAC آدرس آن را شناسایی می کند و مانع از تخصیص یک آی پی یکسان به چندین دستگاه می شود.DHCP یک پروتکل مسیریابی نیست، یک پروتکل امن هم محسوب نمی شود. DHCP پروتکلی برای شبکه های محلی LAN به شمار میرود. این بدان معناست که یک سرور DHCP برای هر شبکه کافی است. می توان از 2 سرور برای failover استفاده کرد.

سازمان های بزرگ تر ممکن است دارای یک شبکه گسترده WAN باشند که در مکان های مختلفی مستقرشده است. با توجه به نوع ارتباط بین مراکز مختلف و تعداد کلاینت های در هر مرکز، راه اندازی DHCP های چندگانه می تواند برای مدیریت نیازها راه حلی مناسب باشد. اگر مدیران شبکه تصمیم دارند از یک DHCP سرور برای آدرس دهی به چندین شبکه مختلف استفاده نمایند باید سرویس رله DHCP را بر روی روترهایی که درخواست های ارسالی به DHCP از روی آن ها عبور می کند فعال نمایند.

این سرویس درخواست های بین DHCP سرور و کلاینت هایی که در شبکه های مختلف قرار دارند را رله می کند.DHCP فاقد هرگونه مکانیزم داخلی است که سرور و کلاینت بتوانند هویت یکدیگر را تائید نمایند درنتیجه هر دوی آن ها در برابر سیستم های نفوذی و حمله ها آسیب پذیر هستند (یک کامپیوتر می تواند تظاهر کند که هر یک از این دو سیستم است).

مقایسه DHCP استاتیک و پویا

با DHCP پویا، آی پی اختصاص یافته در انحصار کلاینت نیست و اصطلاحاً برای مدت معینی در اجاره کلاینت است. هرگاه یک کلاینت با آی پی آدرس پویا روشن می شود باید برای درخواست آی پی یک درخواست به DHCP ارسال کند. دستگاه های بی سیم نمونه ای از دستگاه هایی هستند که هنگام اتصال به شبکه آی پی پویا دریافت می کنند.دستگاه هایی که به آن ها آی پی های استاتیک اختصاص می دهند به صورت دائمی مالک آن آی پی ها محسوب می شوند. این شیوه تخصیص آی پی معمولاً برای دستگاه هایی مانند سوییچ ها و وب سرورها مورداستفاده قرار می گیرد.

تحت یک پیکربندی پویای DHCP ممکن است کلاینت برای انجام یک سری از فعالیت های خاص نیاز داشته باشد که از شبکه قطع شود و مجدداً با آی پی دیگری به شبکه وصل شود. مدت زمان lease با توجه به میزان دسترسی به اینترنت در قسمت های مختلف شبکه ممکن است متفاوت باشد. زمانی که این مدت زمان به پایان می رسد اگر دستگاه ها هنوز آنلاین باشند مجدداً، درخواست تمدید آن را می کنند. ممکن است DHCP به جای اختصاص همان آی پی به آن ها، آی پی آدرس جدیدی را به آن ها تخصیص دهد.

چرخه تخصیص IP در DHCP پویا به شرح زیر است:

  • از طریق پروسه درخواست از DHCP سرور، یک IP به کلاینت اختصاص داده می شود.
  • اگر یک کلاینت یک آی پی lease در اختیار داشته باشد باید برای تخصیص مجدد IP بعد از ریست کردن دستگاه یک درخواست جدید به DHCP ارسال کند.
  • اگر سیستم پیش از اینکه مدت زمان تخصیص از میان برود به شبکه برگردد یا در شبکه بماند، آی پی آن تغییر نمی کند.
  • در غیر این صورت IP جدیدی به دستگاه اختصاص داده می شود.
  • هر دستگاه در شبکه می تواند درخواست تجدید تخصیص DHCP کند
  • اگر یک کلاینت به یک شبکه دیگر منتقل شود، آدرس IP پویای آن از بین می رود و باید یک IP آدرس جدید از سرور DHCP شبکه جدید درخواست کند.

تاریخچه DHCP

DHCP برای اولین بار در سال 1993 توسط سازمان IETF معرفی شد. DHCP یک پروتکل بهبود یافته از پروتکل مدیریت IP قدیمی تر به نام BOOTP محسوب می شود.DHCP به مراتب پیشرفته تر است و سرور DHCP می تواند به درخواست های کلاینت های BOOTP در موجود در شبکه در صورت نیاز پاسخ دهد. استفاده کردن از یک سرور مرکزی BPPTP برای تخصیص IP به کلاینت هایی که در شبکه های مختلف قرار دارند، درواقع بدان معناست که BOOTP به عنوان یک عامل رله عمل می کند و اجازه می دهد که بسته های BOOTP در سراسر شبکه عبور کنند. بااین حال BOOTP برای انجام تنظیمات هر کلاینت احتیاج به یک فرآیند دستی داشت و فرآیندی مکانیزه برای تخصیص مجدد آی پی هایی که دیگر در حال استفاده نیستند وجود نداشت. امروزه سرویس DHCP به خوبی این نیازها را مدیریت می کند.

کشتیرانی
حمل زمینی
وانت
حمل هوایی
نظر شما
نام و نام خانوادگی:

شماره تماس (نمایش داده نمی شود):

کد امنیتی: captcha

متن پیام: (نظر شما پس از بررسی منتشر خواهد شد)


مطالب مرتبط:
مخفی کردن >>