تهیه و ایجاد بستر مناسب در پرورش طیور

طی دوران پرورش و نگهداری گله، رطوبت مناسب برای بستر 20 الی 25 درصد می باشد. وقتی رطوبت بستر از 25 درصد تجاوز نماید، علاوه بر افزایش احتمال شیوع کوکسیدیوز، باکتریهایی که قابلیت تجزیه اسید اوریک را دارند فعال شده، تخمیر مواد سریعتر صورت می گیرد و گاز آمونیاک بیشتری از بستر متصاعد می شود.

تراکم بیش از حد آمونیاک در هوای سالن باعث از بین رفتن تاژک های مجازی تنفسی می گردد که این امر عوارض تنفسی را دنبال خواهد داشت. در ضمن، گاز آمونیاک آزاد شده ph بستر را به تدریج از 2/5 به 4/8 مرساند. این تغییر درph همراه بت گرمای بستر سبب بروز سوختگی هایی در قست هایی از پا و سینه و کاهش کیفیت لاشه می شود.

از طرف دیگر خشک بودن بیش از حد بستر ( رطوبت کمتر از 20 درصد) باعث ایجاد گردو غبار در محیط می شود که خود زمینه ساز عوارض تنفسی می باشد. در سرایط عادی طیور به طور متوسط روزانه 12 تا 16 بار مدفوع نسبتا نیمه جامدی را دفع می کنند. عمده ترین بخش مدفوع، بقایای غیر قابل هضم غذای خورده شده می باشد، بنابراین نوع غذای مصرفی روی ترکیبات مدفوع موثر است.

از آنجایی که در طیور، مدفوع و ادرار در کلواک با یکدیگر مخلوط و سپس دفع می شوند، مواد موجود دز ادرار نیز روی ترکیبات مواد دفعی اثر می گذارد.ادرار حاوی مواد مانند کلرید سدیم و اسید اوریک است که مقادیر آنها در ادرار توسط کلیه ها تنظیم می شود. مقادیز بالای چربی در خوراک سبب چسبنده تر شدن مدفوع و چسبیدن آن به اطراف مقعد و کف پای پرنده و همچنین تشکیل لایه فشردهای روی بستر می شود.

املاح و مواد معدنی

به غیر از مسمومیت های غذایی که می تواند باعث بروز اسهال در گله شوند، مهم ترین عامل تغذیه ای که ممکن است میزان رطوبت مدفوع و متعاقب آن وضعیت بستر را تحت تأثیر قرار دهد، میزان املاح موجود در خوراک، به ویژه مقادیر سدیم، کلر و پتاسیم آن است. اگر مقادیر سدیم بیشتر از 15/ تا 2/ درصد، پتاسیم بیشتر از 8/ درصد و کلر بیشتر از 12/ تا 15/ درصد باشد، مقدار آب مصرفی افزایش یافته، در نتیجه بستر مرطوب تر خواهد شد. با توجه به تأثیر املاح بر میزان آب مصرفی، در زمانی که گله تحت تنش ( استرس) گرمایی باشد می توان با اضافه کردن این مواد به خوراک، طیور را مجبور به مصرف آب بیشتری کرد تا به طور غیر مستقیم اثرات تنش گرمایی کاهش یابد.