بررسی لزوم تهویه در فرایند جوجه کشی

اجزای اصلی هوا، اکسیژن (O‏2‏)، نیتروژن (N‏2‏)، دی اکسید کربن‏ (CO‏2‏) و بخار آب (H‏2‏O) می باشند. ‏جابه جایی این ملکولها از منافذ پوسته تخم مرغ و غشاء آن بسیار مهم است، زیرا جنین در حال رشد، باید یک منبع ‏ثابتی از اکسیژن را دریافت کرده و دی اکسید کربن و رطوبت را دفع کند. اکسیژن موجود در هوا‏
مقدار اکسیژن هوا در سطح دریا حدود 21% می باشد.

رسیدن به میزان اکسیژن بیشتر در دستگاه های جوجه ‏کشی غیر ممکن است، مگر اینکه از اکسیژن خالص استفاده شود. به طور کلی میزان اکسیژن هوای موجود در ستر ‏حدود 21% می باشد اما ممکن است تغییرات در هچر به گونه ایی دیگر باشد. چون مقدار زیادی دی اکسید کربن ‏از جوجه های تازه از تخم بیرون آمده تولید می شود، خطر اصلی در اینگونه موارد، این است که سطوح بالای ‏دی اکسید کربن می تواند سمی باشد.

به ازای هر 1 درصد کاهش مقدار اکسیژن (پایین تر از 21%)، حدود 5% ‏جوجه درآوری افت خواهد کرد. با توجه به سن جنین نیاز به اکسیژن افزایش یافته و دی اکسید کربن بیشتری دفع ‏می کند‏.طی هر مرحله جوجه کشی ای نیاز حدوداً 100 برابر از اولین تا ‏بیست و یک امین روز افزایش می یابد. هر 1000 عدد تخم مرغ به‏ ft ‏3‏ ‏143‏ هوای تازه در هر روز احتیاج ‏دارند (اکسیژن موجود در هوا 21%). در روز هجدهم جوجه کشی، دستگاه های با ظرفیت 40000 عدد تخم ‏مرغ به ft ‏3‏ ‏5720‏ یا حدود‏ ft ‏3‏ ‏238‏ در ساعت هوای تازه نیاز خواهند داشت‏.

بنابراین میزان هوای ماشین جوجه کشی باید حدود هشت بار در روز و یا یک بار در هر 3 ساعت تغییر داده ‏شود. این میزان هوا حداقل مقدار مورد نیاز می باشد. میزان هوا در اکثر دستگاههای جوجه کشی معمولاً بیش از ‏حد نیاز می باشد. در برخی از موارد، باید دقت نمود که تهویه بیش از حد سبب از دست دادن بیش از حد رطوبت ‏نشود.