ماده کربنی در تهیه کمپوست‏

مواد آلی موادی از قبیل بقایای گیاهی و کود حیوانی می باشند. این مواد بسیاری از خواص فیزیکی، بیو لوژیکی، ‏و شیمیایی خاک را تحت تأثیر قرار می دهند. برخی از این خواص شامل ساختمان، ظر فیت نگهداری آب، ‏حاصلخیزی، فعالیت های بیولوژیکی و هوا دیدگی می باشد. مواد آلی ای که در مرحله پوسیدگی است هوموس نام ‏دارد.

هوموس ماده ای است تیره رنگ و چسبناک که آب را نگهداری می کند و منبع غذایی بسیار خوبی برای ‏گیاه است. صرفنظر از بافت خاک، مواد آلی خاک معمولاً با قابلیت استفاده از آب رابطه مثبتی دارد‏.مواد آلی جرم مخصوص ظاهری خاک را کاهش داده و هم آوری خاک را افزایش می دهد. بنابراین بهبود قابل ‏توجهی بر ساختمان خاک و نفوذ آب دارد. یک ساختمان خوب خاک، به ریشه گیاهان اجازه می دهد که تا به اعماق ‏بیشترپروفیل خاک رسوخ کنند.

بدین معنا که ریشه را قادر به دستیابی به منبع رطوبت بیشتر خاک می کند. این به ‏گیاهان کمک می کند تا مدت زمان طولانی تری را در مقابل آب و هوای خشک و حتی خشکسالی مقاومت کنند. نظام ‏های زهکشی سفالی زیر سطحی نیز شرایطی را که ساختمان مناسب خاک را نگهداری می کند، ارتقا داده و نفوذ ‏آب به خاک را افزایش می دهد‏.

تولید مفرط محصول، اغلب، مواد آلی کمی را به خاک باز برمی گرداند. البته، روش هایی برای نگهداری یا ‏افزودن مقدار مواد آلی، وجود دارد. که این روش ها شامل پخش کردن کمپوست یا کود دامی، خاکورزی کمینه، ‏کود دهی سبز و انجام تناوب مناسب در کشت می باشد.

در طی تجزیه شدن کود دامی یا کمپوست، مقدار مواد غذایی به هوموس خاک افزوده می شوند. کمپوست، ماده ‏ای آلی است که تحت شرایط هوازی کنترل شده؛ به یک فرم مناسب، تجزیه شده است. همچنین کمپوست با ‏سرعتی کم-در حدود سرعت ( اثر) کود ها-اثر می کند.استفاده از کاه به عنوان تأمین کننده کربن در مخلوط کمپوست، می تواند از کاربردهای عمده آن باشد. تا نسبت ‏کربن به نیتروژن را در حدود 30 مناسب نگه دارد‏.