در صورتی که براساس بند 9-10-8-5، بتن عدم پذیرش قطعی تلقی گردد:
اگر ارزیابی در مرحله ای صورت می گیرد که امکان اصلاح وجود داشته باشد (مانند بررسی و پذیرش طرح اختلاط بتن)، مهندس طراح (طراح طرح اختلاط) می تواند با انجام اصلاحات لازم بدون بررسی بیشتر بتن را قابل قبول تلقی نماید.
اگر ارزیابی پس از اجرای بتن باشد، در این مرحله می باید بتن را با مقاومت کم ارزیابی نمود و بایستی اقدامات ذکر شده برای این نوع بتن ها انجام شود.
در صورتی که مقاومت آزمونه های عمل آمده در آزمایشگاه، براساس بند 9-10-8-5، بتن از نظر مقاومت غیر قابل قبول ارزیابی شود، باید تدابیری به شرح زیر برای حصول اطمینان از ظرفیت باربری ساختمان اتخاذ شود.
البته در هر صورت مقاومت آزمونه ها نباید از مقدار 16 مگاپاسکال کمتر باشد.
مجددا تأکید می شود که اگر سه نمونه متوالی موجود باشد؛ برای بررسی شرایط پذیرش بتن از این بند استفاده می شود ولی اگر سه نمونه متوالی موجود نبود، ملاک پذیرش، صفا مقایسه مقاومت نمونه با مقاومت مشخصه خواهد بود.
3 دلیل ظرفیت زیاد عضو طراحی شده:
اصولا به دلایل مختلفی ممکن است ظرفیت عضو طراحی شده بیش از نیاز آن باشد. از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد.
در این گام، بایستی به صورت موضعی، تنها همان عضوی که بتن آن کم مقاومت است، مورد بررسی قرار گیرد.
به این صورت که به تحلیل سازه ورود نمی کنیم و صرفا بررسی می کنیم که آیا این عضو با مقاومت کاهش یافته ی بتن، توانایی تحمل نیاز موجود را دارد یا خیر؟ همه مواردی که تاکنون بیان شد در خصوص ارزیابی و ضوابط پذیرش بتن از جنبه فنی بود و ارتباطی با جریمه بتن ندارد.
جریمه بتن توافقی بین کارفرما و پیمانکار است و پذیرش حقوقی جریمه بتن، مطابق با شرایط خصوصی پیمان خواهد بود.
چه بسا بتن از لحاظ فنی پذیرفته شود ولی طبق پیمان، پیمانکار موظف به پرداخت جریمه بتن شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
