هر ریلی که ساخته می شود باید بر اساس نوع کاربرد استانداردهایی داشته باشد که اساس این استانداردها بار محوری وارد شده به ریل و سرعت وسیله نقلیه روی آن است.
مثلاً برای بار محوری 25 تن در ایران از فولاد UI360 استفاده می شود. در واقع در کشورهای مختلف اولویت سازندگان ریل برای داشتن یک خط حمل و نقل راه آهن متفاوت است که برخی از آن ها جهانی هستند.
مهم ترین استانداردهای جهانی ساخت ریل راه آهن عبارتند از:
مراحل ساخت ریل راه آهن:
ساخت ریل راه آهن مراحل پیچیده زیادی دارد که باید توسط مهندسین ناظر مجرب انجام شود. اگر بخواهیم طبق استاندارد EN 13674-1 ریل راه آهن را تولید کنیم باید موارد زیر رعایت شود:
میزان نیتروژن ذوب:
نیتروژن ذوب معمولاً در ساخت میله های فولادی دیگر کمتر از 120 ppm در نظر گرفته می شود اما در ریل راه آهن نباید بیشتر از 90ppm باشد.
میزان هیدروژن ذوب:
میزان هیدروژن در ریل ها باید کمتر از 5.2 ppm باشد. مقدار این ماده بسیار مهم است و به همین دلیل در مرحله آخر ریخته گری مجدداً مقدار آن اندازه گیری می شود.
میزان اکسیژن ذوب:
حداکثر میزان اکسیژن ذوب برای ساخت ریل طبق این استاندارد 20 ppm است.
تست سولفور پرینت:
این تست برای اندازه گیری میزان پراکندگی و توزیع ترکیبات گوگردی انجام شده و با استانداردهای مشخص مقایسه می شود.
آزمون سختی:
میزان سختی و استحکام ریل راه آهن بسیار مهم است، بنابراین باید حتماً بعد از تولید، آنالیز شیمیایی برای مشخص شدن این پارامتر انجام شود.
عمق دکربوره:
این پارامتر نیز باید بعد از ساخت کنترل شود که معیاری برای سختی سنجی ریل فولادی است.
ناخالصی های اکسیدی:
میزان ناخالصی های اکسیدی در ریل های تولید شده بسیار مهم است و باید دقیقاً طبق استاندارد باشند. استاندارد قابل قبول برای ناخالصی های اکسیدی به شکل زیر است:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
