خوردگی گالوانیکی یا دو فلزی

خوردگی گالوانیکی یا دو فلزی چیست؟
وقتی دو فلز غیر مشابه به هم متصل می شوند و در تماس با الکترولیت هستند، جریان الکتریکی از بین آن ها عبور می کند و خوردگی روی فلز آندی رخ می دهد.

بعضی از فلزات (به عنوان مثال فولاد ضد زنگ) باعث می شوند فولاد با ساختار کم آلیاژ به طور تدریجی خورده شود، در حالی که سایر فلزات (به عنوان مثال روی) ترجیحاً از فولاد با ساختار کم آلیاژ محافظت می کنند.

گرایش فلزات غیر مشابه به خوردگی دو فلزی تا حدودی به موقعیت مربوطه در سری گالوانیک بستگی دارد. هر چه فاصله ی دو فلز در این سری بیشتر باشد، تمایل به خوردگی بیشتر می شود.

جنبه ی دیگری که در خوردگی دو فلزی تأثیر می گذارد، ماهیت الکترولیت است که نباید آن را فراموش کرد.

دلیل خوردگی آهن:
تقریباً 85٪ از کل فولاد تولید شده از فولاد کربنی است و بنابراین در برابر اکسیداسیون طبیعی و خوردگی گالوانیک حساس است.

میزان خوردگی در شرایط جوی معمول به خوبی قابل درک است اما برای مهندس طراح باید شرایط دقیق محلی یا جزئیات محیط به خوبی بررسی شود تا به دوام نهایی طرح اطمینان داشته باشد.

سایر محیط های کوچک شامل قرار گرفتن در معرض آب شیرین، نمک و یا در خاک است. خوردگی فولاد کربنی و حتی فولادهای آلیاژی در محیط می تواند بسیار پیچیده باشد؛ به عنوان مثال، PH میزان رطوبت و سطح کلرید تنها سه متغیر تعیین کننده میزان خوردگی فولاد گالوانیزه در خاک هستند.

تهیه ی نمودارهای خوردگی به دلیل وجود بسیاری از متغیرها در هر محیط بسیار دشوار است.

به عنوان مثال، برای سنجش میزان خوردگی در آب باید عواملی مانند میزان اکسیژن، میزان تحریک، عملکرد موج، دما، سطح کلراید و موارد دیگر را در نظر گرفت که این امر باعث می شود که یک نمودار پیش بینی کننده ی میزان خوردگی برای هر مکان خاص گسترده و گاهی پر هزینه باشد.

برخی نمودارهای خوردگی وجود دارند ولی نه برای هر محیط و شرایطی اما برای محیط هایی که طی مدت طولانی بتوان آن ها را زیر نظر گرفت می توان نمودار میزان خوردگی تهیه کرد.