تقویت تیر با مواد الیافی FRP

استفاده از مواد الیافی پلیمری مسلح شده (FRP) برای تعمیر و مقاوم سازی سازه ها به طور پیوسته در سال های اخیر افزایش یافته است.

این امر به دلیل برتری های متعدد این کامپوزیت ها در مقایسه با مصالح سنتی مانند فولاد حادث شده است.

این مزایا عبارتند از:
وزن کم، راحتی در نصب، دوام و مقاومت کششی بالا، خنثی بودن الکترومغناطیسی و دسترسی نامحدود در اندازه، شکل و ابعاد هستند.

مصالح FRP:
کامپوزیت ها (مواد مرکب) دسته ای از مواد هستند که از همان طور که از نامشان بر می آید از اجزای مختلفی تشکیل یافته اند.

به طور کلی FRP از دو جزء تشکیل شده است، جزء اول که قسمت باربر FRP محسوب می شود الیاف هستند.

این الیاف کاملا الاستیک رفتار می کنند، شکننده هستند و مقاومت کششی بسیار بالایی دارند.

قطر این الیاف بسته به نوع آن ها در محدوده 5 تا 25 میکرون قرار دارد، جنس الیاف می تواند از شیشه، کربن، آرامید یا وینیل باشد.

جزء دوم ساختار FRP چسب یا رزین است. این جزء که به عنوان یک محیط چسبنده الیاف را در کنار هم نگاه می دارد، نقش چندانی در باربری ندارد.

چسب های موجود در ساخت FRP از دو نوع ترکیب ترموست و ترموپلاستیک ساخته می شوند. در حال حاضر FRP به صورت های مختلفی استفاده می شود.

میله های FRP:
با توجه به مقاومت کششی بسیار بالا به عنوان جایگزین مناسبی برای فولاد در بتن مسلح مطرح هستند.

این میله ها علاوه بر مقاومت بالا، مشکل اساسی بتن آرمه یعنی خوردگی فولاد در رویارویی با محیط های خورنده را مرتفع می سازند.

ورقه های FRP:
که کاربردهای بسیار وسیعی در بازسازی و مرمت سازه های فرسوده یا قدیمی دارند.

از جمله می توان به مقاوم سازی خمشی یا برشی تیرها، تقویت اتصالات و محصور کردن ستون ها اشاره نمود.