به طور کلی پیش تنیدگی عبارتست از ایجاد یک تنش ثابت و دائمی در یک عضو بتنی به اندازه لازم، به طوری که در اثر این تنش مقداری از تنش های ناشی از بارهای مرده و زنده در عضو، خنثی شده و در نتیجه قابلیت باربری آن افزایش پیدا می کند.
هدف اصلی از پیش تنیده کردن یک عضو بتنی محدود کردن تنش های کششی و ترک های ناشی از لنگر خمشی تحت تأثیر بارهای وارده در آن عضو می باشد.
در تیرهای پیش کشیده ابتدا در صورت وجود فولادهای معمولی تکمیلی و نیز فولادهای برشی در مقطع، آن ها را در جای خود قرار داده و سپس فولادهای پیش تنیدگی در قالب مستقر شده و در دو انتها توسط مهارهای مخصوصی نگهداری و کشیده می شوند بعد از آن عملیات بتن ریزی در قالب صورت می گیرد.
تیرهای بتنی پس کشیده به دو نوع پس کشیده غیر چسبنده و پس کشیده چسبنده تقسیم می شوند.
در بتن پس کشیده غیر چسبنده در مسیر عبور فولادهای پیش تنیدگی غلاف توخالی در بتن تعبیه شده و سپس عملیات بتن ریزی انجام می گردد.
در دو انتهای تیر غالبا دو ورق سر (یا هر وسیله مهاری مناسب دیگر) قبل از بتن ریزی جایگذاری می شود و بعد از این که بتن به مقاومت موردنظر رسید، فولادهای پیش تنیدگی از داخل غلاف عبور داده شده و توسط جک هایی که به ورق سر تکیه می کنند، کشیده می شوند.
غالبا برای جلوگیری از خوردگی فولادها، داخل غلاف روغن تزریق می شود.
کنترل ارتعاشات سازه ها:
اهمیت طرح و مقاوم سازی سازه هایی مانند بیمارستان ها و ایستگاه های پلیس که لازم است بلافاصله پس از رخداد زلزله امکان خدمت رسانی بی وقفه را داشته باشند نسبت به سازه هایی با سایر کاربری ها، بیشتر است.
امکان پذیر یا مقرون به صرفه نبودن روش های مرسوم طرح مقاوم سازی لرزه ای برای این ساختمان ها و تجربه زلزله هایی از قبیل لوماپریتا، نورئریج و کوبه در دهه های اخیر، بحث کنترل ارتعاشات سازه ها با استفاده از سیستم های کنترل کننده مکانیکی را به کانون توجهات پژوهشگران تبدیل کرده است.
در کشور ما بسیاری از سازه های با درجه اهمیت بالا از جمله تعدادی از بیمارستان ها، با توجه به اصول طراحی لرزه ای طرح نشده اند، به همین دلیل مقاوم سازی این گونه ساختمان ها با روش های مناسب، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.
کنترل ارتعاشات سازه ها به روش های گوناگون صورت می گیرد و می توان آن را به سه دسته کنترل فعال، کنترل نیمه فعال و کنترل غیر فعال تقسیم کرد.
در کنترل فعال نیروی کنترلی از طریق یک منبع انرژی تولید می شود.
در این سیستم ها نیروی کنترلی از طریق بازخورد سازه تحت اثر تحریک، توسط دستگاه هایی مانند فعال کننده های الکتروهیدرولیک، تامین می شود.
سیستم های نیمه فعال در واقع سیستم های غیر فعالی هستند که برای شروع فرآیند کنترل، به یک منبع تولید ولتاژ نیاز دارند به این صورت که منبع تولید ولتاژ، مشخصات میراگر را با توجه به مشخصات سازه و تحریک اعمال شده تنظیم کرده و نیروی کنترلی در ادامه از پاسخ سازه به بار، تامین خواهد شد.
بنابراین این سیستم ها به منبع تولید انرژی ضعیف تری نسبت به سیستم های فعال نیاز دارند.
سیستم های کنترلی غیر فعال از دیگر ابزار کنترل ارتعاشات سازه تحت اثر بار زلزله، باد و ترافیک به حساب می آیند.
برای مستهلک کردن انرژی سازه در اثر بارگذاری دینامیکی، از مکانیزم هایی از قبیل اصطکاک بین فلزات، تسلیم فلزات، عبور سیال ویسکوز از یک روزنه و تغییر شکل های برشی در جامدات یا مایعات ویسکوالاستیک استفاده می کنند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
