انواع اتصالات آرماتور

اتصالات جوشکاری شده براساس نحوه انتقال نیرو به دو دسته کلی زیر تقسیم می گردند:

اتصالات جوشکاری شده انتقال دهنده بار:
این نوع اتصالات، منتقل کننده بار و نیروها بین میلگردهایی هستند که به هم وصل شده اند. محاسبه بارهای مجاز هر نوع از این اتصالات در استاندارد DIN1045 آمده است.

اتصالات مستقیم بین میلگردهایی با ابعاد متفاوت برای انتقال نیرو و کمک به جریان تنش ایجاد می شوند.

اتصالات جوشکاری شده غیر انتقال دهنده بار:
این نوع اتصالات برای اتصال میلگردهای آرماتور به هم و به دیگر فولادها مورد استفاده قرار می گیرند که برای ثابت کردن اجزاء و بخش های سازه می باشند.

براساس استاندارد DIN1045 مقدار قابلیت انتقال بار در هر اتصال به منظور محاسبات سازه مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع اتصالات براساس طرح اتصال:
صرف نظر از اینکه اتصال ناقل بار باشد یا نباشد، در تقسیم بندی کلی، اتصالات جوشکاری مورد استفاده در جوشکاری آرماتور شامل موارد جدول زیر می باشد.

اتصالات مرسوم در جوشکاری میلگرد بتن:

در موارد مناسب، میلگرد بتن ممکن است به دیگر اعضای فولادی سازه جوش شده و جوش با اتصال متنوع ایجاد گردد.

میلگردهای بتن می توانند توسط اتصالات جدول فوق جوشکاری شوند. با این وجود اتصالات لب به لب مستقیم معمولا در مورد میلگردهای بزرگ تر از شماره 6(19) استفاده می شوند. 

به طور کلی زمانی که اتصالات براساس استاندارد DIN4099 ایجاد شوند، ممکن است که تمام نیرو توسط میلگرد آرماتور منتقل شود.

یک اتصال صلیبی منتقل کننده بار در حالت کشش میلگرد می تواند 30 درصد نیرو را منتقل کند.

اتصالات لب به لب:
در اتصالات لب به لب، دو میلگرد در انتها در یک محور روبروی هم قرار می گیرند که بسته به ضخامت، برای ایجاد اتصال با نفوذ کامل ممکن است پخ مناسبی در لبه ها ایجاد شود.

در ایجاد اتصال لب به لب باید به نکات زیر توجه کرد:

1- طراحی اتصال باید براساس نکات استاندارد انجام شود. به عنوان مثال به شکل زیر توجه کنید.

جوش های لب به لب

2- جوش ممکن است به صورت چند پاسه انجام شود. Dwell ها ممکن است بین لایه های انفرادی چیده شوند.

3- برای ممانعت از کاهش کار سختی در اثر حرارت دیدن بیش از حد در حین انجام فرایند جوشکاری، استفاده از پشت بند برای حوضچه جوش مجاز است.