معرفی انواع لوله های پلیمری

پلیمرها ملکول های بسیار بزرگی هستند که از به هم پیوستن بی شمار ملکول های کوچک تری به نام مونومر تشکیل شده اند.

بنابراین یک ملکول پلیمر تعداد بسیار زیادی اتم دارد که با پیوندهای کووالانسی به یکدیگر متصل شده اند. وزن ملکولی پلیمرها بسیار زیاد است.

تا دهه 1970 ارزش کاربرد لوله های پلیمری در سیستم های تأسیسات مکانیکی کاملا ناشناخته بود و غالبا از لوله های فولادی سیاه، گالوانیزه و یا مسی استفاده می شد.

اما خوردگی فلز از داخل و خارج، در شرایط نامساعد، و تغییر کیفیت آب در اثر واکنش های شیمیایی و گرفتگی لوله های فلزی و … متخصصین را بر آن داشت که به پلیمرها توجه بیشتری نشان دهند و در ساخت لوله ها از پلیمرهایی نظیر پلی اتیلن استفاده نمایند.

این لوله ها البته مشکل خوردگی لوله های فلزی را ندارند ولی خود دارای مشکلات دیگری هستند که استفاده از آن ها را محدود می سازد.

از جمله اینکه پلیمرها، به دلیل ساختار اتمی ماکرومولکولار برخلاف فلزات که دارای ساختمان کریستالی هستند در برابر عبور گازهایی مانند اکسیژن نفوذپذیرند.

در اثر نفوذ اکسیژن به داخل سیستم لوله کشی این لوله ها، در تجهیزات فلزی سیستم ها مانند رادیاتورها، شیرآلات، پمپ ها و مخازن خوردگی ایجاد شده و موجب پوسیدگی آن ها می شود.

در جدول زیر معایب لوله های فلزی و پلیمری با هم مقایسه شده اند.

با استفاده از روش های خاص به مرور سعی شده است از مشکلات لوله های پلیمری کاسته شود لذا مصرف آن ها در حال افزایش است.

بررسی انواع اتصالات لوله پلیمری:
لوله کشی یا نصب این لوله ها، در هر گروه وسایل بهداشتی، از یک کلکتور مرکزی به لوازم بهداشتی مختلف، یک به یک انجام می گیرد.

چون لوله به صورت کلاف نرم است با خم کردن آن همه حالت های مورد نیاز شکل می گیرد و دیگر لازم نیست از زانوها و خم های جداگانه استفاده شود.

به طور معمول برای آب سرد از خرطومی آبی رنگ و برای آب گرم از خرطومی قرمز رنگ استفاده می شود.

لازم به ذکر است که امکان لوله کشی لوله های PEX بدون استفاده از خرطومی وجود دارد، لیکن خرطومی به عنوان محافظ بوده و امکان انبساط لوله را بدون آسیب وارد کردن به اطراف فراهم می کند.