اخیرا تولید و به کارگیری لوله فولادی اسپیرال (درزجوش مارپیچی) در خطوط لوله انتقال نفت و گاز روند رو به رشدی را در اقصی نقاط جهان در پیش گرفته است.
با پیشرفت فزاینده ای که تکنولوژی تولید این لوله ها در چند دهه اخیر نموده است، هم اکنون می توان اذعان داشت که لوله فولادی اسپیرال از کیفیتی قابل رقابت با لوله های درز جوش مستقیم برخورداند.
به گونه ای که در اغلب استانداردهای بین المللی به موارد کنترل کیفی این لوله ها در کنار لوله های درز جوش مستقیم اشاره شده است.
به طور کلی پنج روش عمده در ساخت لوله آهنی با قطر بالا معمول است:
الف) روش O & U: که در آن ابتدا صفحه به صورت U و سپس به صورت O در می آید.
ب) خمش غلتکی یا نورد هرمی: که در آن صفحه بین چند غلتک انحنای لازم را به دست آورده سپس درز نهایی جوش می خورد.
ج) روش 2C: که در آن دو نیمه لوله که قبلا به صورت C تهیه شده اند بر روی هم جوش داده می شوند.
د) روش C & O: مشابه روش U & O است با این تفاوت که در مرحله اول خمش بیشتری به صفحه اعمال می شود.
ه) شکل دهی مارپیچی (لوله های اسپیرال) که در آن ورق همچون رزوه ای که پیرامون یک پیچ را فرا گرفته به صورت لوله فرم داده می شود و درز بین لبه های ورق توسط جوش پر می شود.
در ساخت لوله های درز جوش مستقیم ورق فلزی در جهت خروج لوله به ماشین وارد می شود.
ولی در زمان ساخت لوله های اسپیرال محورهای نوار و لوله با هم زاویه ای می سازند که به آن زاویه ورودی یا شکل دهی می گویند.
مزایای لوله اسپیرال:
جهت و امتداد نورد ورق و درزجوش نسبت به جهت تنش های اصلی که به هنگام بهره برداری به لوله اعمال می شود، در مقایسه با لوله های دیگر از استحکام و اطمینان بیشتری در مقابل ترک و شکست برخوردار است.
فرایند ساخت این لوله ها انعطاف پذیر است، بدین معنی که می توان از ورقی با پهنای ثابت، لوله هایی با قطرهای متفاوت تولید کرد.
همچنین امکان تولید لوله هایی با قطر یکسان از ورق هایی با پهنای متفاوت وجود دارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
