سنگدانه های بتن سنگین

کلید دست یابی به تولید بتن سنگین، در انتخاب سنگدانه مناسب برای آن است. بنابراین کیفیت و نوع سنگدانه مهم ترین فاکتور در فرایند تولید آن است. در مرحله اول، سنگدانه های بتن سنگین، باید حداقل ضوابط و معیارهای مناسب برای سنگدانه های معمول از قبیل ASTM C33 رادارا باشند. وزن مخصوص سنگدانه های معمولی در حدود 2400 کیلوکرم بر متر مکعب است.

این مقدار برای سنگدانه های سنگین 4400 کیلوگرم بر متر مکعب خواهد بود. به طور کلی انتخاب سنگدانه براساس خصوصیات فیزیکی، قابلیت دسترسی و هزینه انجام می شود. سنگدانه های سنگین باید تا حد معقولی عاری از مواد ریز، روغن و مواد خارجی تأثیر گذار بر پیوستگی بتن باشند. سنگدانه ها باید تقریباً شکل مکعبی داشته و ذرات پولکی یا دراز زیادی در آن نباشد.

برای تولید بتن سنگین از سنگدانه های سنگین مانند باریت، فروفسفر، ژئوتیت، هماتیت، ایلمنیت، لیمونیت، مگنتیت و ذرات پانچی فولادی چربی زدایی شده استفاده می شود. در مواردی که به مقدار آب بلوری بالایی احتیاج است، می توان از سوپانتیت ( که کمی سنگین تر از سنگدانه معمولی است) یا بوگیت استفاده کرد. در مواردی هم که به بتنی با جرم مخصوص بیش از 4800 کیلوگرم بر متر مکعب احتیاج است، از ذرات پانچی فولادی و ساچمه استفاده می شود.

مواد افزودنی

گاهی برای بهبود خصوصیات حفاظت نوترونی بتن از مواد افزوده بوری مانند کولمانیت (هیدرات برات کلسیم)، بورفریت و بورکلسیلت استفاده می شود. به هر حال این مواد ممکن است بر روی گیرش و مقاومت اولیه بتن تأثیر معکوس داشته باشند. بنابراین برای تعیین مناسب بودن این مواد باید طرح اختلاط های آزمایشی در شرایط کارگاهی تهیه کرد. برای دستیابی به مقدار آب بلوری 0/5% تا 5% می توان سنگدانه ها را با لیمونیت ترکیب کرد.