طرح اختلاط شاتکریت

نسبت های اختلاط مواد تشکیل دهنده شاتکریت براساس تجارب کارگاهی و استفاده از مخلوط های آزمایشی با مصالح مصرفی کارگاه تعیین می شوند. در تعیین نسبت های اختلاط شاتکریت باید توجه داشت که قسمتی از مخلوط در اثر کمانه کردن سنگدانه ها و مصالح بازگشتی از دست می رود.

بنابراین باید با کنترل دقیق و انجام آزمایش های لازم در مراحل مختلف بتن پاشی، طرح اختلاط مناسبی برای ترکیب اولیه شاتکریت به دست آید. حدود متداول نسبت آب به سیمان شاتکریت 0/35 تا 0/5 و نسبت متداول سنگدانه به سیمان 3/5 تا 4/5 است.

به منظور حصول کارآیی مطلوبِ شاتکریت، توصیه می شود از سنگدانه های اشباع با سطح خشک در مخلوط استفاده شود. در صورت نبود اطلاعات کافی در مورد نوع و مشخصات مصالح مصرفی، می توان از طرح اختلاط وزنی با نسبت آب: سیمان: سنگدانه به صورت 200: 400: 1750کیلوگرم استفاده کرد.اگر شاتکریت برای پوشش تری دی پنل مورد استفاده قرار گیرد بزرگ ترین اندازه اسمی سنگدانه ها نباید از هیچ یک از مقادیر زیر بیشتر باشد.

•  یک پنجم ضخامت بتن پاشیده
• سه چهارم بعد چشمه شبکه یا فاصله آزاد بین میلگردها
•  سه چهارم ضخامت پوشش روی میلگرد یا مفتول پانل

نکات مهم طرح اختلاط شاتکریت

در صورت استفاده از سنگدانه های درشت تر باید سنگدانه های درشت دانه و ریز دانه به طور جداگانه، وزن و مخلوط شوند تا از ایجاد دانه بندی ضعیف ناشی از جدایش سنگدانه ها جلوگیری شود.همچنین از آنجا که سنگدانه های درشت تر از حد مجاز، می توانند باعث بسته شدن لوله یا نازل شوند، لازم است این سنگدانه ها با غربال جدا شده و از دانه بندی خارج شوند.

در صورتی که در شاتکریت از سنگدانه های سبک استفاده می شود، این سنگدانه ها باید مطابق مشخصات سنگدانه ها در بتن سبک ASTM C330 باشند. به طور کلی برای سبک سازی شاتکریت می توان از دانه های سبک منبسط شده یا گلوله شده از خاک رس، دیاتومه، خاکستر بادی و غیره استفاده کرد. همچنین دانه های سبک طبیعی همچون پومیس و توف و یا سبکدانه های اسفنجی، پلی استایرن و مواد غیر آلیِ دانه ای برای تولید شاتکریت سبک می توانند مورد استفاده قرار گیرند.