اگر چه کانون توجه، عملکرد اجزای غیرسازه ای است، اما گاه با اعمال بعضی اصلاحات در سیستم سازه ای می توان خسارات وارد شده به اجزای غیرسازه ای را محدود کرد. در مراحل اولیه پروژه های ساختما ن سازی جدید، مباحث کارفرما و مهندسان معمار و سازه در مورد مزایا و معایب سیستم های مختلف ساز ه ای مفید خواهد بود.
شتن درکی از اندرکنش بین سازه و اجزای غیرسازه ای برای کارفرما دارای اهمیت است. سیستم های ساز ه ای اغلب بر اساس سختی جانبی یا انعطاف پذیری توصیف می شوند. به عنوان مثال، ساختما ن های بتن مسلح با دیوار برشی در مقایسه با ساختمان های با اسکلت فلزی مشابه، سخت تر هستند.
در بسیاری از موارد، تیم طراحی سیستم قاب شکل پذیر را انتخاب می کند، زیرا مطابق آیین نامه، طراحی نیروهای زلزله آنها در مقایسه با سیستم های دیوار برشی کمتر است و در نتیجه هزینه آنها به ظاهر کمتر به نظر می رسد. ساختمان هایی که تغییر مکان جانبی کمتری دارند، عموماً خسارات غیرسازه ای کمتری را تجربه خواهند کرد.
اگر هزینه مورد نیاز برای ارتقای سیستم سازه ای کم باشد، گرفتن فاصله از حداقل های آیین نامه و انتخاب نوعی از سیستم سازه ای که عملکرد اجزای غیرساز ه ای را بهبود بخشد، مقرون به صرفه خواهد بود. همچنین برای حفاظت پنجره ها و تیغه ها در زمان زلزله، تعبیه درزهای حرکتی برای جدا کردن تیغه ها از حرکات نسبی اجزای سازه مطلوب خواهد بود. طراحی این درزها بستگی به سختی یا جابه جایی نسبی قابل انتظار طبقات ساختمان در زمین لرزه دارد.
در صورتی که کارفرما به دنبال کاهش پتانسیل آسیب دیدگی اجزای غیرسازه ای در زلزله باشد و برای تأمین آن خواهان دقت بیشتری در طراحی سازه ای، معماری، مکانیکی و برقی ساختمان باشد، ضروری است که در ابتدای امر، با تشکیل جلساتی بین کارفرما و تیم طراحی، موارد فوق به بحث گذاشته شود و تصویر واضحی از اهداف پروژه ترسیم شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
