لوله کشی تأسیسات بهداشتی ساختمان چگونه است؟
لوله کشی تأسیسات بهداشتی داخل ساختمان پس از کنتور آب شروع می شود.
شبکه لوله کشی داخل ساختمان به ارتفاع، تعداد واحدهای هر طبقه و کاربری ساختمان (مسکونی، تجاری، اداری و غیره) بستگی دارد.
از این رو، ادامه مسیر لوله کشی با توجه به پارامترهای مختلف می تواند بسیار متنوع باشد.با این وجود، آب معمولا توسط یک انشعاب اصلی از پایین ترین قسمت شبکه لوله کشی به شیر تخلیه و سپس به لوله تقسیم کننده وارد می شود.
پس از ورود آب به لوله تقسیم کننده، تهیه انشعاب های مناسب برای تأسیسات آب گرم مصرفی و تأسیسات آب سرد مصرفی انجام می گیرد.در صورت استفاده از تجهیزات دیگر نظیر دستگاه سختی گیر در سیستم حرارت مرکزی و تهویه مطبوع، انشعاب های دیگری برای آن ها در نظر گرفته می شود.
نصب شیر سرشیلنگی برای برداشت آب در موتورخانه نیز از اقدامات مناسب در هنگام اجرای تأسیسات بهداشتی ساختمان است.
در ساختمان های چند طبقه، از یک یا چند مسیر برای بالا رفتن لوله ها و شیر قطع و وصل دستی در ابتدای هر مسیر استفاده می شود.در صورت وجود چند واحد در هر طبقه، نصب شیرهای قطع و وصل برای تمام لوله های انشعاب نیز انجام می گیرد.
لوله برگشت آب گرم چه کاربردی دارد؟
لوله دیگری با عنوان لوله برگشت آب گرم وجود دارد. این لوله، از بالاترین طبقه گرفته شده و طی مسیری به محل ورود آب سرد به مخزن آب گرم وصل می شود.
وظیفه لوله بازگشت آب گرم، گردش دائمی آب بین محل مصرف و منبع آب گرم، کاهش فاصله زمانی دسترسی به آب گرم و جلوگیری از هدر رفتن آب است.
رایز چیست؟
«رایزر» (Riser)، لوله ای مقاوم است که آب را در شبکه لوله کشی به سمت بالا هدایت می کند.
لوله کشی آب گرم در تأسیسات بهداشتی ساختمان:
بسیاری از ساختمان ها در کنار سیستم لوله کشی آب سرد از سیستم لوله کشی آب گرم نیز استفاده می کنند.
در واقع، مطابق مبحث شانزدهم مقررات ملی ساختمان، ویرایش سوم 1391، بند 16-4-8-1، در هر ساختمان یا ملکی که محل سکونت یا اقامت انسان باشد، تمام لوازم بهداشتی مورد استفاده برای حمام، شستشو، پخت و پز، تمیزکاری، رخت شویی و نگهداری ساختمان باید علاوه بر آب سرد از آب گرم مصرفی نیز تغذیه شوند. برای ساختمان های غیر مسکونی، این الزام به لوازم بهداشتی مخصوص شستشو و حمام محدود می شود.
دما و فشار کار برای لوله کشی آب گرم، معمولا با توجه به لوازم بهداشتی متصل به سیستم تعیین می شود. به طور کلی، دمای آب گرم نباید از 60 درجه سلسیوس بیشتر و حداقل فشار آن نباید از 10 بار کمتر باشد. جدول زیر، حداکثر دمای لوازم بهداشتی مختلف را نمایش می دهد.
لوازم بهداشتی حداکثر دما بر حسب درجه سلسیوس:
اجزای سیستم لوله کشی آب گرم کدام هستند؟
سیستم لوله کشی آب گرم نیز مانند دیگر سیستم ها از اجزای اصلی نظیر لوله، فیتینگ و شیر تشکیل می شود.
علاوه بر این موارد، لوله برگشت، عایق و آب گرم کن، از اجزای مختص به این سیستم ها هستند. در بخش های قبلی، دلیل استفاده از لوله برگشت آب گرم را توضیح دادیم. دلیل استفاده از عایق کاری لوله های آب گرم، کاهش اتلاف انرژی است.
ضخامت عایق لوله آب گرم معمولا بین 15 تا 40 میلی متر با توجه به پارامترهایی نظیر دمای طراحی (حداکثر 60 درجه سلسیوس)، دمای محیط (معمولا 24 درجه سلسیوس)، قابلیت هدایت گرمایی (حدود 0.034 وات بر متر کلوین) و قطر اسمی لوله تغییر می کند.
نکته: اتصال لوله آب گرم به لوازم بهداشتی باید به شیر سمت چپ باشد.
آب گرم کن، قلب سیستم توزیع آب گرم در تأسیسات بهداشتی ساختمان است.
به طور کلی، آب تأسیسات بهداشتی ساختمان توسط آب گرم کن های مستقیم یا غیر مستقیم تهیه می شود:
آب گرم کن مستقیم:
آب گرم کن غیر مستقیم:
در ادامه، به خلاصه ای از مشخصات مورد انتظار از آب گرمکن در تأسیسات بهداشتی ساختمان اشاره می کنیم:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
