گسیختگی دیافراگم در زلزله‌ها کمتر دیده می‌شود و از آنجا که اختلال ناشی از مقاوم‌سازی دیافراگم در بهره برداری از ساختمان مهم است، لذا بهسازی دیافراگم از طریق افزودن سختی و مقاومت کلی، یا اصلاح مسیرهای هدایت بار خیلی معمول نیست. برخی دیافراگم‌ها از جمله دال‌های تخت از بتن درجا یا دال‌های مشبک مشکلات کمتری دارند. به منظور سهولت استفاده، دیافراگم‌های مختلفی در انواع سازه‌های گوناگون به کار می‌روند.
پر کردن بازشوها دیافراگم بتنی
موارد کاربرد
تشریح خصوصیات روش بهسازی
پر کردن بازشوهای موجود در دیافراگم با مصالح پرکننده ساز‌ه‌ای روشی نسبتاً ساده برای اصلاح این کمبود موضعی در دیافراگم بتنی است. مصالح پرکننده جدید تقاضای نیروی کشش و برش متمرکز در پیرامون دیافراگم را کاهش می‌دهد و نیاز به اعضای کششی در پیرامون بازشوها که معمولاً وجود ندارد را مرتفع می‌سازد. در اکثر موارد، مصالح پرکننده جدید از بتن مسلح درجا یا شاتکریت است. اگر چه پر کردن بازشوها با صفحات فولادی یا درپوش‌های بتنی پیشساخته در بسیاری موارد حتی در شرایط غیرمعمول ممکن است، مشکل زا بودن اتصال آنها به دال پیرامونی، تأثیر و بهینه بودن آنها را برای اصلاح این کمبود در هاله‌ای از ابهام قرار می‌دهد.
تکیه‌گاه بار گرانشی
علاوه بر تقاضای برشی دیافراگم، با پر کردن بازشو، کفی جدید ایجاد می‌شود که باید برای تحمل وزن خودش و بار زنده مربوط طراحی شود و همچنین سیستم کف یا سقف پیرامونی بازشو، باید بتواند بارهای گرانشی ناشی از قسمت جدید پر شده را تحمل کند. در صورت بزرگ بودن سطح بازشو، برای پر کردن آن نیاز به پیش‌بینی تیرهایی که هم از سطح پر شده و هم از محل دال‌های پیرامونی عبور می‌نماید، است، تا ظرفیت لازم را تأمین کند.
میلگردهای اتصال کافی باید در داخل دیافراگم در همه وجوه اطراف بازشو برای انتقال نیروی برشی مورد نیاز به مقطع پر شده و برعکس، تعبیه شود. قالب‌بندی بازشو را می‌توان از کف تراز پایینتر و یا با آویزان کردن آن به کف مورد نظر انجام داد. این مورد در بازشوهای کوچک تر که در سقف‌های مشبک وجود داشته و با تیرچه‌ها و تیرهایی احاطه شده‌اند، بیشتر متداول است. از آنجا که مصالح پرکننده بتنی نسبت بهدال پیرامونی افت خواهد کرد، به کاربرد ترکیبات جبران کننده افت باید توجه ویژه بشود.
ملاحظات اجرایی
سطوح بتن موجود در پیرامون بازشو و در فصل مشترک با سطح بتن جدید باید تمیزکاری شود، و از رنگ، آلودگی یا هرماده دیگری پاک شود و سپس برای تأمین حداقل دامنه درگیری سنگدانه‌ها برابر با هفت میلی متر، در درزها مضرس شود. روش دیگر، استفاده از ضریب اصطکاک، u کمتر و استفاده از میلگردهای اتصال همراه با تأمین زبری کمتر است. برای کاربرد شاتکریت، پانل‌های آزمایشی جداگانه‌ای باید برای تعیین عملکرد دال قسمت پر شده، علاوه بر پانل‌های آزمایشی معمول برای دیوارهای برشی تهیه شود. عوامل اجرای شاتکریت باید از تجربه کافی در بهسازی‌های مشابه برخوردار باشند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
