انواع اتصالات سازه های فولادی بر اساس روش اجرا کدام هستند؟
یکی دیگر از معیارهای تقسیم بندی اتصالات سازه های فولادی، نحوه اجرای اتصالات است. این معیار، تأثیر قابل توجهی بر روی هزینه تمام شده پروژه دارد.
روش اجرای اتصالات سازه های فولادی به دو نوع اجرا در محل پروژه و اجرا در کارخانه تقسیم می شود. اجرای اتصالات در محل پروژه نیازمند تنظیم نهایی عضوها است.
این مسئله باعث افزایش هزینه نیروی انسانی و افزایش فرآیندهای انجام کار می شود. اجرای اتصالات در کارگاه، هزینه نیروی انسانی را کاهش می دهد.
به علاوه، اتصال عضوها (جوشکاری المان های اتصال دهنده به عضوهای سازه) به طور کامل صورت می گیرد.
به طور کلی، هزینه ساخت قطعات مختلف سازه در محل پروژه بیشتر از همین هزینه در کارگاه است.
از این رو، به منظور کاهش هزینه های تمام شده، اجرای اتصالات سازه های فولادی به صورت ترکیبی انجام می شود.
اجرای اتصالات سازه های فولادی در کارگاه:
اجرای اتصالات سازه های فولادی در کارگاه گزینه مناسبی برای جوشکاری است؛ چراکه جوشکاری در محل پروژه دشوار است و هزینه بالایی دارد. به منظور پیچ کاری و پرچ کاری فقط می توان بخش سوراخ کاری عضوهای فولادی را در کارگاه انجام داد.
به این ترتیب، نصب و تکمیل این اتصالات باید در محل پروژه صورت گیرد.
از مزایای اجرای اتصالات سازه های فولادی در کارگاه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
معایب اجرای اتصالات سازه های فولادی عبارت هستند از:
اجرای اتصالات سازه های فولادی در محل پروژه:
اجرای اتصالات سازه های فولادی در محل پروژه معمولا به منظور نصب پیچ و یا پرچ صورت می گیرد. در برخی از مواقع، عملیات جوشکاری نیز در محل پروژه انجام می شود.
برای اتصالاتی که تمام بخش های آن ها به وسیله جوش به یکدیگر متصل شده اند، انجام جوشکاری در محل پروژه اجتناب ناپذیر است.
البته با جوشکاری المان های اتصال بر روی عضوهای فرعی (نگهداری شونده) یا عضوهای اصلی (نگهدارنده) در کارگاه می توان مقداری از هزینه تمام شده را کاهش داد.
در این حالت، ادامه جوشکاری المان های اتصال بر روی عضوهای دیگر در محل پروژه صورت می گیرد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
