تسریع کننده ها (تندگیرکننده ها) بسته به ترکیبات شیمیایی که دارند، ممکن است عملکرد متفاوتی از خود نشان دهند ولی انتظار می رود عملکرد کلی آنها تسریع واکنش آلومینات های سیمان باشد.در روند واکنش آبگیری سیمان، در همان ابتدا سولفات کلسیم (گچ) موجود در سیمان با سه کلسیم آلومینات (C3A) واکنش نشان می دهد و اترینگایت پدید می آورد.
اترینگایت های تشکیل شده دانه های سیمان را مانند یک پوشش متراکم در برمی گیرند و رسیدن آب به باقیمانده دانه های سیمان مانعع می شوند. در نتیجه روند آبگیری آنها را با تاخیر مواجه می کنند. این موضوع به حفظ کارآیی بتن در یک بازه ی زمانی محدود کمک می کند. زمانی که همه سولفات موجود واکنش نشان دادند و به اترینگایت ها چسبیدند، آلومینات اضافی موجود در محیط با اترینگایت ها واکنش نشان می دهند و سولفات ها را جدا می کنند و تشکیل مونوسولفات می دهند.
نفوذپذیری مونوسولفات بیشتر از اترینگایت است و اجازه دسترسی آب به دانه های سیمان و ادامه روند واکنش آبگیری را فراهم می کند. با افزودن تسریع کننده های (تندگیرکننده های) پایه آلومیناتی به سیمان، مقدار آلومینات در دسترس برای واکنش و تبدیل اترینگایت به مونوسولفات به طور ناگهانی افزایش می یابد و روند آبگیری آلومینات ها و در نتیجه سرعت گیرش بتن شتاب می یابد. از دیدگاهی دیگر تسریع کننده های (تندگیرکننده های) بتن، عمدتاً تبدیل اترینگایت به مونوسولفات را شتاب می دهند.
زودگیرکننده های بتن پاشی
زودگیرهای بتن پاشی می توانند عملکرد شیمیایی یا فیزیکی داشته باشند. مکانیزم عملکرد زودگیرکننده های با عملکرد شیمیایی بسیار شبیه به تسریع کننده ها یعنی تسریع واکنش آلومینات ها است. بسیاری از زودگیرکننده های بتن پاشی علاوه بر شتاب دادن به فرآیند گیرش سیمان، روند سخت شدن (مقاومت زودرس) آن را نیز شتاب می دهند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
