اتصالات سازه های پیش ساخته
سازه های پیش ساخته معمولاً از گرد آوردن و به هم پیوستن قطعات و اجزای پیش ساخته با نظمی خاص پدید می آیند. از این رو اتصالات نقش مهمی در حفظ یکپارچگی و سازه های پیش ساخته دارند و ضعف آنها ممکن است سبب بروز خسارات جبران ناپذیر شود.
انواع درزهای اتصال
درزهای اتصال در سازه های پیش ساخته را می توان از جنبه های گوناگون طبقه بندی نمود.
از نظر شیوه تأمین پیوستگی مکانیکی بین قطعات پیش ساخته
از نظر شیوه تأمین پیوستگی مکانیکی بین قطعات پیش ساخته
از نظر مقاومت و باربری
از نظر شکل ظاهری
از نظر وضعیت عملکرد سازه ای
از نظر مقاومت و باربری
فاصله موجود بین قطعات مجاور را درز اتصال گویند. معمو ل د ر بیشتر متون فنی، عبارت درز اتصال علاوه بر فاصله یاد شده، مصالح و قطعات به کا ر رفته، برای برقراری پیوستگی مکانیکی و همچنین بخش هائی ا ز قطعات مجاور که د ر عملکرد اتصالات نقش دارند را نیز دربر می گیرد.
از نظر شیوه تأمین پیوستگی بین قطعات
پیش ساخته، درزهای اتصال را می توان به دو دسته درزهای تر و درزهای خشک تقسیم کرد. در نوع اول پس از کنار هم قرار دادن قطعات پیش ساخته و قولادگذاری های لازم، فاصله بین آنها با بتن پر شده و اتصال برقرار می شود. در درزهای خشک، انتقال نیرو بین قطعات توسط بست هایی صورت می گیرد که معمولاً فلزی هستند و در نتیجه به وسیله جوش دادن، پیچ کردن یا پرچ کردن به یکدیگر متصل می شوند و پیوستگی سازه را تامین می کنند.
درزهای افقی
این اتصال باید قادر به انتقال نیروهای زیر باشد:
درزهای قائم
نیروی برشی قائم باعث ایجاد یک نیرو افقی در ارتفاع دیوار و در طول درزهای افقی بالا و پائین دیوار می شود که این نیرو به نام عملکرد بست شناخته می شود. در صورتی که در محل درز دندانه های برشی موجود نباشد، می توان فرض کرد این نیروی کششی ناشی از برش اصطکاکی است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
