در ساخت سازهی قوس ها از دو گروه عمده از مصالح استفاده می شود.
در معماری سنتی ایران، به خصوص در سازهی قوس ها از مصالح سنگین فراوان استفاده شده و از چوب به عنوان عنصری کمکی، جهت تقویت مقاومت سازه در برابر کشش و عاملی برای ایستایی بنا استفاده شده است.آجر از مصالح سنگین به عنوان اصلی ترین مصالح معماری سنتی کاربرد فراوان دارد. قابلیت فیزیکی و فنی و هم چنین کارایی و شکل و رنگ آن، از خواص مهم این مادهی ساختمانی است.
سنگ نیز از گروه معماری مصالح سنگین به عنوان عنصر کمکی و تزیینی در قوس ها کاربرد دارد. البته از این نوع طاق ها به ندرت در گوشه و کنار ایران یافت می شود.چوب به لحاظ دارا بودن مقاومت کششی بالا، در سازه های طاقی مثل قوس ها و گنبدها، به عنوان عامل رفع مسئلهی رانش مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال در مسجد جامع اصفهان برای مهار قوس های مختلف از این روش استفاده می شود.
ملات ها نیز به عنوان یک مادهی چسباننده نقش مهمی را در شکل گیری سازه های پیچیدهی طاقی ایفاء می کند. سازندگان سازه های طاقی از ملاتهای مختلفی مانند ملاتهای گچی و ملاتهای آهکی استفاده می کردند. تملاهای گچی را به دلیل چسبندگی بالا، گیرش سریع و استحکام اولیهی گچ در سازه های طاقی که در آن از قالب های چوبی استفاده نشده، به کار می برند.از ملاتهای آهکی به دلیل مقاومت نهایی بالا در پایه ریزی پی ها استفاده می شوند. از مهم ترین ملاتهای آهکی می توان ملات ساروج را نام برد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
