بازیافت در متالورژی

بازیافت در متالورژی از مباحث نوینی است که امروزه شاهد تحولات و گسترش بسیاری بوده است. پژوهش های زیادی در این زمینه انجام شده و بسیاری از آن ها در مقیاس نیمه صنعتی و صنعتی به اجرا درآمده اند. پیشرفت های شگرف در این شاخه از یک سو مرهون فشارهایی است که از سوی سازمان های محیط زیست بر صنایع متالورژی وارد می شود و از سوی دیگر مرهون شناخت هرچه بیشتر ارزش اقتصادی فلزات موجود در باطله های این صنعت است.

باطله هایی مانند؛ سرباره، غبارات، پسماند، لجن و پساب حاصل از فرآیندهای متالورژیکی و کانه آرایی از دو دیدگاه اقتصادی و زیست محیطی قابل بررسی هستند.عملیات متالورژی یکی از مهم ترین فرآیندهای تولید است که مواد خام را از منابع طبیعی آن ها تولید می کند؛ ضمن آنکه اغلب به طور نسبی مصرف انرژی بالایی دارد. عملیات متالورژی علاوه بر تولید محصول اصلی به طور قابل توجهی با تولید محصولات جانبی یا محصولات ثانویه همراه است.

تهیه ی مواد خام اولیه بخش زیادی از هزینه ی تولید را شامل می شود. طی سال های گذشته قیمت مواد خام اولیه هم تا حد زیادی افزایش یافته است. لذا برای کاهش هزینه تولید، کاهش و بازیافت محصولات جانبی اهمیت بسیار بالایی یافته است. این موضوع امروزه مسأله ای اختیاری نیست، بلکه به اجبار تبدیل شده است. بقای منابع با استفاده ی دوباره و بازیافت فلزات و آلیاژها می تواند نمونه ای از این فعالیت ها باشد. به طوری که تخمین زده می شود از زمانی که تمدن شکل گرفته تا سال 1900 یک میلیارد تن فلز تولید شده است.

این رقم تا سال 1950 به پنج میلیارد تن افزایش یافته و در سال 1980 به تنهایی 5/8 میلیارد تن فلز تولید شده است. این افزایش سرسام آور تولید فلزات گروه های مربوط به محیط زیست را برانگیخت که در طی 20 سال اخیر برای کاهش آلودگی مقدار مصرف اولیه را تعدیل کنند و سطح بازیافت را افزایش دهند. به گونه ای که به ازی هر تن فلزی که بازیافت می شود، باطله هایی که از تولید مواد اولیه به وجود می آید، کاهش می یابد.