پیچ و مهارکِش در سازه های نامعین استاتیکی

پیچ و مهارکِش در سازه های نامعین استاتیکی:
به منظور ایجاد پیش تنش در یک سازه باید برخی از قطعه های به کار رفته در آن را نسبت به طول تئوری شان تحت فشار یا کشش قرار داد.

یکی از روش های ساده برای انجام این کار، استفاده از پیچ یا مهارکِش (پیچ تنظیم دوطرفه) است. در پیچ ها، چرخش مهره باعث حرکت آن در امتداد پیچ می شود (شکل زیر).

با توجه به پیکربندی سازه، چرخاندن مهره می تواند باعث کشیدگی یا فشردگی یک عضو شود. میزان حرکت مهره به ازای هر چرخش برابر با فاصله بین آج ها (گام آج) است.

جابه جایی مهره در امتداد پیچ از رابطه زیر به دست می آید:

δ: جابه جایی کل؛ n: تعداد چرخش های کامل (این عدد لزوماً یک عدد صحیح نیست)؛ p: گام آج (فاصله بین آج های پیچ)

در مهارکش ها، از دو پیچ انتهایی استفاده می شود. به دلیل وجود یک پیچ راست گرد در یک سمت و یک پیچ چپ گرد در سمت دیگر، افزایش یا کاهش طول در اثر چرخشِ قلابِ میانی رخ می دهد (شکل زیر).

یک چرخش کامل قلاب، آن را به اندازه یک گام آج (p) در راستای پیچ ها جابجا می کند.

بنابراین، در صورت محکم کردن بست با یک چرخش، پیچ ها به اندازه 2p به یکدیگر نزدیک تر و بست نیز به اندازه 2p کوتاه تر می شود. به این ترتیب، جابه جایی کل از رابطه زیر به دست می آید:

مهارکشِ ها معمولاً در کابل ها و به منظور ایجاد کشش اولیه در آن ها مورد استفاده قرار می گیرند.