تأثیر شکل سنگدانه بر مقاومت فشاری بتن

امروزه بتن به عنوان یکی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی در جهان شناخته شده است. اقتصادی بودن، آسانی دسترسی به اجزا تشکیل دهنده، شکل پذیری و پایایی نسبتاً بالای این مخلوط، باعث توجه روز افزون به آن شده است. این نیاز و کاربرد گسترده بتن لزوم بررسی رفتار و عوامل موثر بر رفتار آن را آشکار می سازد.

از این رو در تولید بتن به منظور برآورد ملزومات کارآیی و مقاومت باید دقت بیشتری در انتخاب مصالح آن صورت گیرد. در این میان سنگدانه ها به عنوان یکی از عناصر اصلی تشکیل دهنده بتن که قسمت اعظم آن را تشکیل می دهد، تأثیر بسزایی در خصوصیات مقاومتی و مکانیکی آن دارند.شکل و نحوه توزیع سنگدانه ی مورد استفاده در بتن تأثیر بسزائی در خواص مکانیکی آن خواهد داشت. شکل سنگدانه ها باعث افزایش یا کاهش مقاومت فشاری بتن می شود.

دانه های سنگی به دو دسته دانه های درشت یا شن و دانه های ریز یا ماسه تقسیم می شوند. مصالح سنگی در مجموع حدود 2/3 تا 3/4 حجم بتن را اشغال می کنند. 60 تا 70 درصد از کل دانه ها شن و 30 الی 40 درصد دانه ها را ماسه تشکیل می دهد. از این رو کیفیت آن ها از اهمیت خاصی برخوردار است.

سنگدانه ها نه تنها در مقاومت بتن موثرند. بلکه دوام و پایداری بتن نیز تا حد زیادی تحت تأثیر این ماده قرار می گیرد. ابتدا تصور می شود سنگدانه ها موادی بی تأثیر و غیر قابل انبساط هستند، که در خمیری از سیمان پخش می شوند و حجم بزرگی از بتن را پدید می آورند. اما در حقیقت سنگدانه ها بی اثر نیستند و خواص فیزیکی حرارتی و پاره ای اوقات شیمیایی آنها در عملکرد بتن تأثیر می گذارد.