مزایای ژئوسنتتیک
رطوبت اغلب عامل اصلی خرابی و ناهمواری روسازی است. ژئوتکستایل اشباع از قیر مانع از ورود آب های سطحی به درون سازه روسازی می شود. حتی پس از ترک خوردگی روکش آسفالتی، لایه ژئوتکستایل سالم باقی مانده و مسیر ورود آب را مسدود می کند. بنابراین باید کاملاً از قیر اشباع شود تا سدی پیوسته باشد.
اندود سطحی ناکافی قیر باعث ضعیف شدن اثرات ضد آب ژئوتکستایل می شود. اگر نیاز باشد که چنین سدی فراهم شود، باید از ژئوتکستایل و کامپوزیت استفاده کرد و توری گرید نمی تواند این کار را انجام دهد.
لایه ژئوسنتتیک باعث یکنواخت شدن پروفیل کرنش کششی در زیر لایه روکش آسفالتی جدید شده و نقاط اوج کرنش را که در محل های ضعیف جسم آسفالت گرم به وجود می آیند، کنترل کرده و حذف می کند. بنابراین ایجاد ترک های ریز در پایین لایه آسفالتی و خرابی خستگی روکش جدید به تأخیر می افتد.
معایب ژئوسنتتیک
ژئوتکستایل یا کامپوزیت اشباع از قیر می تواند آب های سطحی را درون روکش آسفالت سطحی محبوس نماید که می تواند برای عملکرد آن زیان آور باشد، به خصوص وقتی که روکش آسفالتی به اندازه کافی متراکم نشده باشد. تجربیات گذشته نشان داده در مواردی که روکش آسفالت سطحی نفوذپذیری زیادی داشته و یک لایه آب بند مانند ژئوتکستایل و اندود آببندی چیپ سیل روی سطح روسازی قدیمی قرار گرفته است، خرابی های سریع و زودرس روکش جدید دیده شده است.
ژئوتکستایل ها در کاهش بالا آمدن و و بتأخیر انداختن انعکاس ترک های حرارتی تأثیری ندارند و این ترک ها به سرعت گسترش می یابند. روکش های آسفالتی اجرا شده بر روی ژئوسنتتیک ها در نواحی با بارش سنگین و مناطقی که چرخه های ذوب و یخبندان متعددی را تجربه می کنند، موفقیت چندانی کسب نمی کنند.
محدودیت ها
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
