شمع ها شالوده هایی هستند که بارهای وارده از طرف ساختمان را به خاک منتقل می کنند و به طور کلی درشرایطی که شالوده های نواری یا گسترده گزیه مناسبی نیستند و یا خاک منطقه ضعیف و تراکم پذیر بوده و بارهای سازه ای خیلی زیاد هستند، از آنها استفاده می شود. استفاده از شمع ها به دلیل ضعف باربری و نشست پذیری خاک، بیشینه تاریخی بسیار دوری دارد.
به علت ناشناخته ها و عدم قطعیت های موجود در هنگام کار با بعضی از شرایط تحت الارضی، می توان طراحی شالوده های شمعی ر ا یک هنر مهندسی د ر نظر گرفت تا علم مهندسی تخمین صحیح ظرفیت باربری قائم شمع ها یکی از مسائلی است که همواره ذهن مهندسین ژئوتکنیک را به خود معطوف داشته است. زیرا تعیین ظرفیت باربری نهایی شمع ها جهت طراحی ایمن آنها لازم است.
شمع های درجا
اثر عواملی مانند ناهمگنی و ناهمسانی خاک، وجود آب، تنوع ترکیبات مختلف خاک در طبیعت، استعداد خزش، رفتار پیچیده تنش کرنش، اندرکنش پیچیده خاک و شمع، جنس شمع، روش های ساخت، تعیین ظرفیت باربری را با مشکل همراه می کند.
شمع ها را می توان از دیدگاه های مختلفی از جمله جنس شمع ها، نحوه احداث شمع، مقداردست خوردگی خاک، عملکرد شمع از لحاظ باربری، شکل مقطع شمع، محیطی که شمع د ر آن کا ر گذاشته می شود، زاویه استقرار شمع، طول شمع، شرایط تحت الارضی، سطح آب زیرزمینی و سازه ای که شمع برای آن طراحی شده است تقسیم بندی نمود.
مثلاً از لحاظ جنس، شمع ها به چهار دسته بتنی، فولادی، چوبی یا ترکیبی از آنها تقسیم بندی می شوند. از لحاظ نحوه احداث یا به صورت کوبیدنی و یا این که با کمک حفاری و به صورت درجا احداث می شوند. از لحاظ دست خوردگی خاک، به شمع هایی با جابه جایی زیاد، جابه جایی کم و بدون جابه جایی تقسیم می شوند. از نظر باربری نیز به شمع هایی با باربری نوک و جداره یا ترکیب هر دو تقسیم می شوند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
