تأثیر عیار سیمان بر کیفیت بتن

افزایش عیار سیمان با ثابت بودن مقدار آب بتن، موجب کاهش نسبت آب به سیمان می شود و تأثیر نسبت آب به سیمان بر کیفیت بتن کاملاً شناخته شده است. با افزایش عیار سیمان، مقدار آب و حجم خمیر سیمان افزایش می یابد. ضمن بهبود کارآیی، موجب کاهش مقاومت و دوام بتن می شود.

به هر حال کاهش عیار سیمان تا آن جا ممکن است که حجم خمیر سیمان برای ایجاد کارآیی و چسباندن سنگدانه ها کافی باشد. به جای مفهوم عیار سیمان، گاه نسبت سنگدانه به سیمان بکار می رود.افزایش حجم خمیر سیمان نسبت به حداقل ممکن می تواند به افزایش حجم حفرات منجر شود و از نظر دوام، با کاهش کیفیت همراه شود.

افزایش حجم خمیر سیمان، جمع شدگی خودزا، جمع شدگی خمیری ناشی از تبخیر در بتن تازه و جمع شدگی ناشی از خشک شدگی در بتن سخت شده را به دنبال می آورد که موجب کاهش مقاومت و دوام بتن می شود. کاهش حجم خمیر سیمان تا حداقل ممکن به کاهش حجم حفرات و پیچ در پیچ شدن لوله های موئینه به واسطه افزایش حجم سنگدانه منجر و ثبات حجمی بیشتری حاصل، در نتیجه منجر به افزایش مقاومت و دوام می شود.

بدیهی است حداقل عیار سیمان و حداقل حجم خمیر سیمان تابع حداکثر اندازه سنگدانه و دانه بندی آن و سایر خصوصیات سنگدانه مانند شکل و بافت سطحی است. نمی توان دقیقاً مقدار مشخصی را برای آن تعیین کرد به هرحال لازم است تغییراتی در آیین نامه ها و مشخصات فنی موجود ایجاد نمود.