مزایای استفاده از مهاربندی در تقویت سازه ها

افزایش مهاربند به سازه، سبب افزایش درجات نامعینی سازه می‌شود. در سازه های با درجات نامعینی بالا (سازه ای که مسیرهای زیادی برای انتقال بار دارد)، تنش های اضافی در اعضاء می توانند از مسیرهای دیگر انتقال بار و اعضای دیگر که دارای ظرفیت هستند، باز توزیع شوند و این گونه سازه ها در مقابل نیروهای لرزه ای نسبت به سازه های با درجات نامعینی پایین، مقاومت بیشتری دارند. توضیح اینکه ظرفیت لرزه ای سازه های معین به ضعیف ترین عضو محدود می شود.

فاصله ساختمان های مجاور باید به اندازه ای باشد که تحت نیروهای لرزه ای به یکدیگر ضربه نزنند. در صورت عدم رعایت این مساله، ساختمان با سختی پایین تر یا ساختمانی که تراز طبقاتش با ساختمان مجاور متفاوت است، تحت نیروهای جانبی به دیوارها و ستون های ساختمان مجاور ضربه زده و آسیب می رساند. افزایش مهاربند سبب افزایش سختی سازه و کاهش خسارات ناشی از اثر پاندینگ (ضربه زدن دو ساختمان به یکدیگربر اثر بارهای جانبی) می شود.

چنانچه قاب خمشی موجود به دلیل ضعف در اتصالات و صلب عمل ننمودن اتصالات تیر- ستون، عملاً نتواند به عنوان یک قاب مقاوم خمشی عمل نماید، استفاده از مهاربندی، نیاز به تقویت اتصال و اجرای جوش در محل را که وقت گیر و پرهزینه است، مرتفع می سازد (سیستم قاب ساده + مهاربند).

افزودن مهاربندی به یک قاب خمشی ضعیف می تواند سیستم قاب خمشی را به سیستم دوگانه تبدیل نموده (قاب خمشی + مهاربند) که در نتیجه افزایش ضریب رفتار (R) سیستم و کاهش نیروهای اعمالی به سازه را به دنبال خواهد داشت.مهاربندی، سختی جانبی سازه را بشدت افزایش داده و با کنترل تغییر مکان ها، علاوه بر کاهش تغییر مکان به کمتر از مقادیر مجاز آیین نامه ای، سبب کاهش خسارات به اجزای غیرسازه ای می‌شود.