آب کشی گود برداری

آب کشی عنوانی است که به روش های حذف آب بعد از ورود آن به محل گود داده می شود. در این خصوص ممکن است بین این اصطلاح و عنوان خشک سازی گود اشتباه شود. در حالی که اصطلاح خشک سازی گود، مربوط به روش هایی است که از ورود آب به محل گود به وسیله عملیات پمپاژ جلوگیری می شود.آب کشی می تواند در مورد سدهای صندوقه ای با سپر، بعد از نصب لایه ی آب بندی در کف نیز انجام شود.

چنانچه گودبرداری تنقریباً سطحی باشد (کمتر از 4/5 متر)، عملیات پمپاژ معمولاً به وسیله پمپ های خلاء انجام می شود. لکن در صورت عمیق تر بودن گود، این کار به وسیله پمپ های شناور یا پمپ های لجن کش قابل انجام خواهد بود.

اگر آب نسبتاً شفاف باشد، می توان آن را مستقیماً یا با هر نوع کانال کشی به مسیر نهرها، رودها یا دریاچه ها منتقل کرد. با این حال، آبی که از محل گودبرداری جمع آوری می شود، دارای رسوبات زیادی است که لازم است قبل از رهاسازی در آب های طبیعی زدوده شوند. این فرایند می تواند به سادگی پخش آب در یک فضای سبز وسیع جهت نفوذ مجدد آن به درون زمین نیز انجام شود.

در غیر این صورت ممکن است نیاز باشد آب جمع آوری شده به یک حوضچه ی رسوب که متشکل از مخازن بزرگ یا گودال هایی که به این منظور حفر شده اند، منتقل شود. در این بخش بعد از ر سوب گل و لای، آب تسویه شده پشت یک بند جمع آوری می شود. در موارد بحرانی ممکن است نیاز باشد از برخی مواد کرکینه ساز با گیاهان خاصی جهت حذف مواد جامد استفاده شود. اگر آب حاوی آلودگی های خاصی باشد، ممکن است نیاز به استفاده از مواد شیمیایی جهت ایجاد رسوب یا فیلترهایی جهت مناسب سازی آن برای طبیعت باشد.

آب کشی می تواند شامل حذف آب هایی که به تدریج در نقاط محدودی از گود تجمع می کنند و باید به طور مداوم تخلیه شوند، نیز باشد. منبع این آب ها ممکن است بارندگی یا آب چدول ها باشد که به داخل گود جریان می یابند. حجم این آب ها معمولاً آنقدر بالا نیست که بتوان از روش خشک سازی استفاده کرد، لذا با احداث کانال هایی در محل پروژه در اطراف اجزای حساس جمع آوری شده و به سمت یک یا چند چاه زهکش می شوند تا از آنجا به خارج گود پمپ و تخلیه شوند.