به لحاظ قابلیت اجرا، انتخاب مواد و مصالح مورد نیاز برای تعمیر در روش قالب بندی - بتن ریزی، صرفاً تابع شرایط انتقال به داخل فضای قالب است. بزرگ ترین اندازه دانه بندی مصالح تعمیر نباید از 25 درصد فضای درون قالب یا 50 درصد فاصله بین آرماتورها و لایه زیرین بزرگ تر باشد (هرکدام از مقادیر که کمتر باشد).
به طور کلی به لحاظ عملی بزرگ ترین اندازه دانه بندی باید به حدی باشد که انقباض ناشی از خشک شدن بتن را به کمترین مقدار برساند و پتانسیل ترک خوردن بتن ترمیمی را کاهش دهد. مخلوطی که بسیار روان باشد (با اسلامپ بالا) راحتتر در جای خود قرار می گیرد. البته نباید نسبت آب به سیمان پایین (کمتر از 0/4) فدای اسلامپ بالا بشود.
لذا استفاده از افزودنی های فوق روان کننده برای کاهش مقدار آب لازم است. بسته بندی های مواد ترمیمی بتن که برای شرایط با روانی بالا طراحی شده اند، محتوی مواد افزودنی انبساطی و مواد اضافی مورد نیاز در شرایط مختلف است. به منظور کاهش انقباض ناشی از خشک شدن بتن مشخصات همه مخلوط ها بایستی بهینه باشد. توصیه می شود آزمایش انقباض بتن بر اساس راهنمای157 C ASTM در یک دوره 120 روزه انجام شود.
تعمیر قالب
درزبندی یا تزریق فوم برای سطوحی که تماس قالب به سطح بخوبی انجام نمی شود مناسب است. اجرای بازشو یا شوت (قیف) جهت ریختن مصالح تعمیر در پشت قالب لازم است. شوت باید طوری نصب شود که بتن بر اثر نیروی ثقل داخل قالب را کاملاً پر کند. در سطوح قائم با ارتفاع بیش از 3 متر برای جلوگیری از جدا شدن و فشار اضافی به قالب باید بتن ریزی در چند مرحله انجام شود. قالب برای سطوح زیر سقف نیازی به بازشو جهت ریختن مصالح تعمیر ندارد. در این حالت، ریختن مواد و مصالح تعمیر از بالای دال انجام می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
