با توجه به اینکه بعضی از پروژه های ساختمانی از ابتدا تا زمان بهره برداری دستخوش تغییرات زیادی می شوند که از آن جمله تغییر در کاربری، زیربنا و طبقات را می توان نام برد. از سوی دیگر وجود مصالح غیر استاندارد، بعضی ضعف ها در اجرا و خطر زلزله خیزی بالا بر مشکلات می افزاید. مجموع این موارد نیاز به بهسازی و مقاوم سازی را افزایش می دهد و ارزش افزوده بالای صنعت ساختمان در منطقه، خود صرفه اقتصادی این نیاز را تضمین می نماید. جهت مقاوم سازی از دو روش کلی می توان استفاده کرد.اولاً اضافه کردن سیستم های سازه ای جدید و ثانیاً تقویت اعضای سازه ای موجود.
اضافه کردن سیستم های سازه ای جدید شامل بادبندهای فولادی، انواع دیوارهای برشی فولادی، بتنی و پرکننده و سیستم های استهلاک انرژی است و از سوی دیگر تقویت اعضای سازه ای موجود را می توان توسط اجرای پوشش های بتنی، فولادی و الیاف مسلح پلاستیکی به اجرا درآورد. به طور کلی مقاوم سازی می تواند به بالابردن ضریب امنیت ساختمان های موجود در مقابل خسارات زلزله های احتمالی آینده کمک نماید.
تغییرات در آیین نامه های زلزله یا طراحی ساختمان ها
اغلب پس از رویداد زمین لرزه ای بزرگ یکسری تحقیقات نظری و آزمایشگاهی و یک سری تجربیات حاصل از آن زمین لرزه باعث می شود تا در آیین نامه ها تجدید نظر صورت گیرد و این تغییرات معمولاً با افزایش برش پایه ساختمان همراه است. بنابراین ساختمان ها به ویژه سازه های مهم در برخی از مواضع مانند اتصالات، بادبندها، ستون ها یا تیرها به تقویت احتیاج پیدا می کنند.
تقویت اعضای سازه ای
یکی از روش های تقویت ساختمان، افزایش ابعاد و ظرفیت باربری اعضای سازه ای است. استفاده از پوشش های بتنی در تیرها، ستون ها و اتصالات ساختمان های بتنی، محصور کردن ستون های بتن مسلح توسط پوشش های فلزی و مقاوم سازی اعضای بتن مسلح سازه ای با استفاده از چسباندن ورق های الیاف مسلح پلاستیکی از جمله روش هایی هستند که بکار می روند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
