عملکرد کلی روسازی، شامل دو نوع عملکرد وظیفه ای و سازه ای است. عملکرد وظیفه ای، چگونگی خدمتدهی روسازی به استفاده کنندگان از راه، از نظر راحتی رانندگی و کیفیت سواری دهی است. عملکرد سازه ای روسازی به شرایط فیزیکی آن مانند بروز ترک و گسیختگی مربوط می شود که می تواند بر توانایی باربری سازه اثر بگذارد.خدمت دهی یک روسازی به عنوان توانایی آن برای ارائه خدمت به ترافیکی که از آن استفاده می کند، تعریف می شود.
همواری، عامل غالب در تخمین نشانه خدمتدهی روسازی است. نشانه خدمتدهی از صفر برای یک راه مطلقاً غیر قابل استفاده تا پنج برای یک راه بسیار عالی تغییر می کند. برای طراحی روسازی، انتخاب نشانه خدمتدهی اولیه و نهایی ضرورت دارد. نشانه خدمتدهی در روزهای اولیه بهره برداری از راه، حداکثر است و بعد از مدتی که راه مورد استفاده قرار می گیرد، کاهش می یابد.
اساسی ترین عواملی که در کاهش خدمتدهی روسازی تأثیر می گذارد، ترافیک و شرایط محیطی است. برای لحاظ کردن اثرات شرایط محیطی بر عملکرد روسازی در حالت رس های تورمزا یا بالاآمدگی ناشی از یخبندان مصالح بستر روسازی، کاهش نشانه خدمتدهی روسازی از حاصل جمع اثرات فوق به دست می آید.
روسازی شانه راه
روسازی آسفالتی در شانه های راه به منظور افزایش ایمنی برای توقف وسایل نقلیه انجام میگیرد. از شانه راه در شرایط اضطراری برای عبور و مرور ترافیک و نیز خط عبور موقت وسایل نقلیه در جریان تعمیر و نگهداری راه استفاده می شود.
لذا به منظور پیشگیری از خرابیهای ناشی از عبور و مرور موقت و تصادفی از روی شانه راه، ضخامت روسازی را می توان با توجه به نوع، کیفیت مصالح غیر آسفالتی و ترافیک عبوری از شانه ها تعیین کرد. حداقل ضخامت آسفالت گرم شانهها معادل ضخامت توپکای سواره رو و یک لایه بیندر زیر آن است.