مصالح سنگی باید از دانه های تمیز، سخت و مقاوم تشکیل شده باشند.مصالح سنگی باید عاری از مواد شیمیایی بوده و سطح دانه ها از رس و یا مواد ریزدانه دیگر که مانع چسبندگی دانه ها با خمیر سیمان می شود پوشیده نباشد.از آنجا که دیوارهای حایل در معرض سایش قرار ندارند، مقدار گل و لای مجاز دانه های ماسه حداکثر 0/5 است.
بهترین جنس برای سنگدانه ها در بتن، دانه های سیلیس است. این دانه ها جزء مقاوم ترین دانه هایی است که در بتن مصرف می شود.دانه های آهکی با سختی کمتر از دانه های سیلیس نیز در بتن کاربرد دارند ولی باید از مصرف دانه های گچی یا ترکیباتی از گچ و آهک که سختی کمتر از 3 دارند در ساخت بتن اجتناب کرد.
مقاومت در برابر یخبندان و هوازدگی از جمله خواصی است که باید در سنگدانه های قابل مصرف در بتن مورد تأکید قرار گیرد. از لحاظ شکل ظاهری دانه ها، مصرف دانه های گرد، نامنظم و گوشه دار در بتن معمول بوده و باید از به کارگیری دانه های پولکی و سوزنی شکل در ساخت بتن اجتناب کرد. از آنجا که نمی توان به صورت کلی از مصرف دانه های مضر پولکی و سوزنی در بتن صرف نظر کرد، حداکثر وزن این قبیل دانه ها به 15٪ محدود شده است.
دانه بندی نیز از جمله موارد مهم در بحث سنگدانه هاست. به طور کلی دانه بندی و حداکثر درشتی مصالح سنگی مورد مصرف در بتن در شکل پذیری بتن تازه، مقدار افت و آب بندی و پوکی بتن مؤثر است.
بتن ساخته شده با مصالح با دانه بندی پیوسته دارای مصرف سیمان کمتر و مقاومت مطلوب تر است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
