تولید سیمان نسوز

در تولید این سیمان حدود 40% سنگ آهک را با 40% بوکسیت مخلوط نموده، 20% مواد دارای آهن و سیلیس می افزایند و مخلوط را درون کوره حرارت می دهند. کوره تولید سیمان برقی دارای یک قسمت قائم و یک قسمت افقی است که دما در قسمت افقی به بالاترین حد، یعنی حدود 1600 درجه می رسد. در این دم، برخلاف روند تولید سیمان پرتلند، 25% مواد ذوب می شوند.

تمامی مواد اولیه به صورت مذاب در می آیند. مواد مذاب از انتهای کوره خارج می شوند و داخل سینی هایی می ریزند تا به سرعت سرد شوند. حاصل، ورقه های شیشه ای مانند است که به دستگاه خردکن می روند و به صورت قطعات کوچکی در می آیند. این قطعات، کلینکر سیمان برقی هستند.

کلینکر سیمان برقی را به آسیاب می برند و بدون افزودن هیچگونه ماده ای آن را آسیاب می کنند. نتیجه فرایند، سیمان پرآلومین است که دارای رنگی تیره تر از سیمان پرتلند معمولی (تقریباً سیاه) است. هدف از تهیه این سیمان، مقاومت در برابر حمله سولفات ها بود که به خوبی انجام پذیرفت. بعداً دیده شد که مقاومت این سیمان در مقایسه با سیمان پرتلند معمولی بسیار سریعتر افزایش می یابد. به گونه ای که در یک روز، مقاومت 28 روزه سیمان پرتلند عادی را به دست می دهد.

این سیمان در دمای بین 20 تا 30 درجه مخصوصاً در محیط های مرطوب دچار تغییرات شیمیایی شده، چسبندگی خود را از دست می دهد که این امر باعث تخریب سازه های این نوع سیمان است. کشف پدیده تبدیل، مصرف سیمان پرآلومین در کارهای ساختمانی را ممنوع کرد.

امروزه کاربرد این سیمان در دماهای بسیار بالا یا پایین است. مهم ترین کاربرد آن، استفاده به عنوان سیمان نسوز است. این سیمان تا دمای حدود 1600 درجه را به خوبی تحمل می کند و لذا می توان از آن در چسباندن آجرهای نسوز درون کوره سیمان بهره جست.