شبکه های تخت سازه فضا کار

به ترکیب یک سیستم یک یا چند وجهی با لایه های واحد شبکه گفته می شود. شبکه مسطح ترکیبی ازیک دو وجهی که با تیرهای واحد متصل شده است. شبکه های تخت می توانند دارای یک، دو یا سه و حتی چند لایه باشند، ولی بیشتر به صورت دو لایه مورد استفاده قرار می گیرند.

شبکه های دو لایه از دو صفحه موازی که به وسیله عناصری به هم متصل شدهاند، تشکیل می شوند.زمانی که اعضاء در شبکه دو لایه طویل شوند برای جلوگیری از خطر کمانش کردن از شبکه های سه لایه استفاده می شود. شبکه های دو و چند لایه برای دهانه های 20 متری الی 120 متری به طور معمول مورد استفاده قرار می گیرد.

با این شبکه ها می توان فضای زیادی را بدون قرار دادن ستون های میانی پوشش داد؛ ولی باید سعی نمود که ستون ها کمتر حذف شوند زیرا با حذف ستون ها هزینه سازه بیشتر می‌شود و سازه طراحی شده غیر اقتصادی می‌شود و با توجه به اینکه نیمی از هزینه های سازه های فضاکار را پیوندها تشکیل می دهند این نوع سازه ها اغلب غیر اقتصادی است.

نکته دیگری که در طراحی شبکه های دو لایه و اکثر سازه های فضاکار باید در نظر گرفت این است که برای توزیع بهتر نیرو و کششی شدن آن، ستون ها در داخل شبکه قرار گیرند و ستون به چند گره متصل شود و بهتر است برای توزیع منظم نیرو در سازه، در اطراف کنسول وجود داشته باشد.

انتخاب سیستم سازه باربر

انتخاب بهترین و مناسبترین سیستم سازه باربر یکی از اساسی ترین مراحل مطالعات و محاسبات سازه ساختمان است. سازه یک ساختمان باید دارای آنچنان خصوصیات فنی باشد که جوابگوی تمامی نیازهای پروژه به قرار زیر باشد.

• مقاومت کافی در مقابل نیروهای ثقلی و جانبی ناشی از باد و زلزله
• ایمنی
• محدود بودن تغییر شکل ها و حرکت جانبی و کارآیی مطلوب تحت تأثیر بارهای عادی
• حفظ معماری و فضاهای مورد نیاز متناسب و هماهنگ با سازه در حد امکان
• حفظ جنبه های اقتصادی پروژه
• لحاظ نمودن امکانات اجرایی، سهولت و سرعت کار

همچنین سختی، یکی از فاکتورهای مهم طرح بوده، سختی سازه اساساً به نوع سیستم و هندسه ساختمان بستگی دارد. به علاوه بازده اقتصادی هر سیستم به مقدار مصالح مصرف شده و کیفیت آن ارتباط تنگاتنگ دارد. بنابراین بهینه کردن سیستم سازه برای شرایط هندسی و فضایی یعنی با حداقل وزن و تامین سختی متناسب با ساختمان در کنار ایمنی سازه جزء اصول و اساس طراحی سازه است و در واقع هنر اصلی طراحی تامین همه جانبه نیازهای فوق الذکر است زیرا از طرفی سخت کردن بیش از حد سازه باعث بالا رفتن ضریب زلزله و در نتیجه افزایش نیروهای جانبی و از طرف دیگر نرم کردن بیش از حد سازه باعث افزایش ناپایداری دینامیکی ساختمان می‌شود.