عمق گود برداری

حداکثر عمق مورد نیاز برای گود برداری تا روی پی است. به علاوه چند سانتیمتر بیشتر برای فرش کف و عبور لوله ها ( در حدود 20 سانتیمتر که 6 سانتیمتر برای فرش کف و 14 سانتیمتر برای عبور لوله ها). در این صورت لازم است محل پی های نقطه ای یا پی های نواری و شناژ ها را با دست خاک برداری نمود. ولی بهتر است که گود برداری را تا زیر سطح پی ها ادامه بدهند زیرا در این صورت برای قالب بندی پی ها آزادی عمل بیشتری دارند.

در نتیجه پی های ما تمیزتر و درست تر خواهد بود. خاک حاصل از چاه کنی و نخاله های ساختمانی را در فضای ایجاد شده بین پی ها ریخته که این مطلب از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه است زیرا معمولاً، در موقع گود برداری کار با ماشین صورت می گیرد که برای خارج نمودن نخاله ها و خاک حاصل از محیط کارگاه لازم است که از وسایل دستی استفاده نمایند که این امر مستلزم هزینه بیشتری نسبت به کار با ماشین است.

البته در مورد پی های نواری این کار عملی نیست. زیرا معمولاً پی سازی در پی های نواری با شفته آهک است که بدو ن قالب بندی بوده و شفته در محل پی های حفره شده ریخته می شود در این صورت در ساختمان های که با پی نواری ساخته می شود اگر به گود برداری نیاز باشد گود برداری را تا روی پی ادامه می دهند.

ابعاد پی کنی
ابعاد و عمق پی کنی به ابعاد و ارتفاع پی و شرایط اقلیمی بستگی دارد. یعنی در مناطقی که در زمستان آب و هوای خیلی سرد دارند و یا میزان بارندگی زیاد است و خطر یخ زدگی برای پی وجود دارد، عمق پی را بیش تر از مناطق معتدل و گرمسیر در نظر می گیرند. به هر حال در هر نوع آب و هوایی عمق پی کنی نباید کمتر از 50 سانتیمتر باشد. طول و عرض پی کنی نیز با توجه به نوع قالب بندی (مثال قالب آجری) حدوداً 10 الی 15 سانتیمتر بزرگ تر از ابعاد پی در نظر گرفته می شوند.

عمق پی ها می بایست به قدر کافی زیاد باشد تا از بیرون زدگی جانبی مصالح از زیر پی برای شالوده ها و پی های گسترده جلوگیری شود. به طور مشابه در گود برداری پی می بایست این نکته مد نظر باشد که مشکل بیرون زدگی مصالح پی می تواند برای شالوده های ساختمان موجود در نواحی مجاور گود اتفاق بیفتد و ضرورت دارد که تدابیر مقتضی در نظر گرفته شود. تعداد ترک های ناشی از نشست که به هنگام گودبرداری برای سازه های مجاور مالکین ساختمان ها یافت می شوند بسیار قابل توجه است.

عمق شالوده ها می بایست زیر بخشی از خاک باشد که دارای تغییرات حجمی فصلی ناشی از یخ زدگی، ذوب شدن یخ و رشد گیاهان است. اکثر آیین نامه های ساختمانی محلی مقررات مربوط به حداقل عمق پی را در بردارد.در پی ممکن است لازم شود شرایط خاک منبسط شونده در نظر گرفته شود در چنین شرایطی بنای ساختمان در جهت حبس بخار آب موجود در خاک است که به طرف بالا حرکت می نماید. این بخار آب به تدریج فشرده شده و خاک واقع در بخش درونی زیر دال کف و پی ساختمان را حتی در شرایطی که تغییر محیطی به طور عادی روی می دهد اشباع می نماید.