مشخصات کلی بتنی که در محیط های آبی ریخته می شود

لازمه بتن ریزی زیر آب، استفاده از روش های ویژه برای جلوگیری از خطر آب شستگی است. اقدام اول استفاده از فرمول مخصوص برای ترکیب بتن است، تا بتن همگنی خود را به هنگام فرو رفتن در آب حفظ کند. در عمران سافت مشخصات بتن برای دو روش بسیار معمول ذکر می شود. در دیگر روش های بتن ریزی نیز می توان از حد وسط این مشخصات استفاده نمود.

برای بتن ریزی با لوله ترمی باید دقت شود تا در اثر جریان آب، مواد سیمانی شسته نشوند. لازم است برای بتن با کار ایی زیاد، بتن ریخته شده در آب حداقل 350 کیلوگرم در متر مکعب مواد سیمانی داشته باشد. در این روش نسبت آب به سیمان در طرح اختلاط نباید از 0/45 تجاوز کند. سیستم قیف و لوله باید کاملاً آب بند بوده و بتن به راحتی در آن حرکت نماید. در طول مدت بتن ریزی باید این سیستم از بتن پر باشد. به علاوه قطر لوله ترمی باید حداقل 8 برابر قطر بزرگ ترین اندازه سنگدانه مصرفی باشد. اسلامپ بتن باید بین 170 تا 250 میلیمتر انتخاب شود.

برای بتن ریزی با پمپ نیز باید طرح اختلاط بتن چنان انتخاب شود که نسبت آب به سیمان، کمترین مقدار ممکن را داشته و مقدار آن از 0/6 تجاوز ننماید. مقدار سیمان باید نسبتا زیاد باشد (در محدوده 350 تا 400 کیلو گرم در مترمکعب) تا چسبندگی کافی بتن تأمین شود و خطر شسته شدن سیمان از بین برود. به منظور افزایش کارایی بتن می توان از سنگدانه های گردگوشه استفاده نمود.

استفاده از دانه بندی پیوسته با حداکثر اندازه 38 میلیمتر و همچنین مقدار کافی ریزدانه در این روش ضروری است. چنانچه سنگدانه ها حاوی مقدار کافی ریزدانه نباشد، می توان با افزودن مواد ریز، چسبندگی کافی را در بتن ایجاد نمود.

بتنی که پمپ می شود باید تا حدی روان تر باشد تا از مسدود شدن لوله ها جلوگیری شود. به منظور آنکه نسبت آب به سیمان از حد مجاز بالاتر نرود باید برای تأمین روانی از مواد افزودنی مناسب نظیر روان کننده ها و فوق روان کننده ها یا مواد افزودنی آب نگهدار استفاده شود.در این روش، جز در مواردی که افزودنی های ویژه مصرف می شود، باید از سقوط آزاد بتن به داخل آب جلوگیری کرد تا پدیده جداشدگی ذرات رخ ندهد.