آشنایى با انواع نعل درگاه

نعل درگاه بتن مسلح

نعل درگاه بتنى یک تیر مقاوم بتنى است که براى تقویت آن از میلگردهاى فولادى استفاده مى شود. هنگامى که به نعل درگاه بتنى نیرو وارد مى شود قسمت هاى فوقانى آن فشرده و قسمت هاى زیرین آن کشیده مى شود. براى ایجاد مقاومت لازم در برابر نیروى کششى در سطح تهتانى بتن، از فولاد استفاده مى شود زیرا مقاومت کششى فولاد بسیار زیاد است.

این نعل درگاه ها بیشتر در ساختمان هاى اسکلت بتنى استفاده مى شود که به آن تیر بتنى یا پوتر هم مى گویند. براى ساختن چنین نعل درگاهى ابتدا میل گردهاى مورد نیاز را پس از محاسبه به طول هاى لازم مى برند و با میل گردهاى دیگرى به نام خاموت به یکدیگر متصل مى کنند. جهت جلوگیرى از نیروى برشى که در محل تکیه گاه تیر وجود دارد میلگردهاى خاموت را در فواصل نزدیک به هم در محل تکیه گاه مورد استفاده قرار می دهند.

نعل درگاه چوبى

این نوع نعل درگاه از تیرهاى مقاوم چوبى (چوب هایى که وزن مخصوص بالایى دارد) با مقطع گرد یا چهار تراش ساخته مى شود. بدین ترتیب که حداقل دو تیر چوبى را به صورت موازى در طرفین و روى تکیه گاه ها به گونه اى قرار مى دهیم که تیرها به اندازه 30 سانتى متر از طرفین روى تکیه گاه ها قرار گیرند. براى جلوگیرى از غلطیدن چوب هاى گرد بر اثر بار وارده، باید قسمت وسط و دو سر تیرها را با قطعات چوبى و با استفاده از میخ به هم متصل کرد. نعل درگاه چوبى معمولاً در کارهاى آجرى به کار مى رود.

نکته قابل توجه در نعل درگاه هاى چوبى این است که اگر دهانه نعل درگاه کوتاه یا نیروهاى وارده بر آن کم باشند دیوار چینى بر روى آن به طریقه معمولى انجام مى شود. اما اگر دهانه طویل با نیروى وارد بر آن زیاد باشد ممکن است تیرهاى چوبى نتوانند مقاومت کافى داشته باشند، بنابراین مى توان روى آن ها را ابتدا یک قوس آجرى ساخت و سپس با قوس دیگرى به نام قوس آزاد کننده بار بر روى آن استحکام نعل درگاه را بیشتر کرد.

نعل درگاه قوس آجرى

در گذشته های دور انتقال بار به پایه ها از طریق قوس انجام مى شد. با شناخت و کاربرد مصالح جدید چون آهن و بتن، دیگر اجبارى براى ساختن قوس وجود ندارد. امروزه طراحان با دید سنت گرایى و با تلفیق معمارى مدرن و کهن، قوس هاى آجرى زیبایى را با بتن و فولاد براى انتقال بار نعل درگاه به پایه ها طراحى و اجرا مى کنند.