اتحادیه بین المللی راه آهن‌ها (به انگلیسی: International Union of Railways) (به طور مخفف: UIC) در سال 1922 پس از برگزاری کنفرانسی متشکل از نمایندگان بسیاری از دولت‌ها، با هدف یکنواخت نمودن مقررات و شرایط بهره‌برداری از راه‌آهن تأسیس شد. مقر این اتحادیه در کشور فرانسه و در شهر پاریس می‌باشد. این اتحادیه تنها سازمان تجاری است که در سطح جهانی به نیازهای حمل و نقل ریلی می‌پردازد و برای همکاری‌های بین المللی میان شرکت‌های راه‌آهنی اعم از دولتی و غیردولتی به وجود آمده است.
همچنین UIC به عنوان بزرگ‌ترین سازمان همکاری بین‌المللی راه‌آهنی شناخته می شود که هم از نظر تعداد اعضاء و هم از نظر طیف گسترده فعالیت‌ها مطرح است. راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران از سال 1326 هجری شمسی مطابق با سال 1947 میلادی، رسما به عضویت اتحادیه بین‌المللی راه آهن‌ها در آمد.
به طور خلاصه میزان تعامل راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران با اتحادیه بین‌المللی راه‌آهن‌ها در موارد زیر می‌باشد:
اعضاء
در سال 1922 که این اتحادیه تأسیس شد، حدود 51 عضو از 29 کشور جهان، از جمله ژاپن و چین داشت. کم‌کم از تمام نقاط جهان، از شوروی سابق تا کشورهای آفریقایی به UIC پیوستند. هم اکنون این اتحادیه دارای، 199 عضو از 5 قاره دارد. این اعضا شامل 82 عضو فعال، 82 عضو اصلی و 35 عضو پیوسته هستند. اعضاء این اتحادیه جمعا 1/000/000 کیلومتر شبکه دارد.
اهداف اصلی اتحادیه بین المللی راه آهن‌ها
استاندارد UIC
به منظور ارائه یک درک مشترک و کاهش سردرگمی‌هایی که ممکن بود در معاملات و کارهای مشترک به وجود آید، اتحادیه بین المللی راه آهن‌ها دست به انتشار استاندارد بین المللی اصطلاحات راه آهن نمود. این استاندارد در 3 زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی تنظیم شد. این استاندارد با همکاری انجمن وزرای حمل‌و‌نقل اروپا و اتحادیه بین المللی راه آهن‌ها، در سال 1995 منتشر شد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
