ترمیم خود به خود ترک در بتن

در بتن ترک خورده اگر اجازه داده شود ترک های ریز بدون تغییر مکان مماسی بسته شوند، در شرایط مطلوب کاملاً از بین خواهند رفت. این پدیده به عنوان ترمیم خود به خود شناخته می شود و اساساً ناشی از هیدراتاسیون ذرات سیمان است که تا آن زمان هیدراته نشده و در هنگام باز شدن ترک ها در معرض آب قرار می گیرند. ترمیم همچنین توسط تشکیل کربنات کلسیم غیر محلول از هیدروکسید کلسیم موجود در سیمان هیدراته شده (چنانچه کربناته شدن اتفاق افتد) بهتر انجام می شود. چنانچه ذرات خیلی ریز در آب معلق باشند، می توانند به صورت مکانیکی باعث بند آوردن ترک ها شوند.

حداکثر عرض ترک هایی که می توانند تحت تأثیر ترمیم خود به خود قرار گیرند، بین 0/1 تا 0/2 میلی متر تخمین زده شده و شرایط رطوبتی لازم، شامل مرطوب نمودن در دوره های پی در پی و همچنین غوطه ور نمودن است. اما نباید از آب با جریان سریع یا فشار زیاد که موجب کاهش حرکت آب از میان ترک ها می شود، استفاده نمود. اعمال فشار در دو طرف ترک ها به ترمیم کمک می کند.

اگر عرض ترک ها در بتن جوان کمتر از 0/1 میلی متر باشد، می تواند پس از چند روز ترمیم شود. اما ترک های با عرض 0/2 میلیمتر به چند هفته زمان نیاز دارند. به طور کلی هر چه بتن جوان تر باشد ( یعنی سیمان هیدراته نشده بیشتری را در بر داشته باشد)، کسب مجدد مقاومت آن زیادتر خواهد بود، اما ترمیم بدون افت مقاومت تا عمرهای سه سال مشاهده شده است. حتی وقتی که ترک ها ترمیم می شوند، محل آنها منطقه ضعیفی را به وجود می آورد که در آن منطقه تحت شرایط نامساعد آتی، ممکن است بتن ترک بخورد.

متوسط عرض ترک ها در بتن های خود ترمیمی کمتر از 60 میکرومتر است که در حدود نصف ضخامت موی بدن انسان است. دستور العمل ایشان این اطمینان خاطر را به مخاطب می دهد که سیمان بسیار خشک داخل بتن می تواند با دی اکسید کربن و آب واکنش نشان داده تا ترمیم شود و رگه ای نازک از کربنات کلسیم را شکل می دهد. کربنات کلسیم ترکیب مقاومی است که به صورت طبیعی در صدف های دریایی یافت می شود. در شرایط آزمایشگاهی جهت تکمیل پروسه ترمیم مواد، بایستی 5 بار چرخه خشک و تر شدن دوباره انجام گیرد.