افزودنی های الیافی در آسفالت

زهکش شدن قیر از مخلوط، در مدت حمل و نقل و پخش به عنوان یک مشکل برای مخلوط های آسفالتی با دانه بندی میان تهی، همانند آسفالت متخلخل و SMA تشخیص داده شده است. همچنانکه، نفوذ هوا و نور در داخل این مخلوط ها باعث به وجود آمدن مسأله پیرشدگی آسفالت می شود. یک راه منطقی برای رفع این مشکل، افزایش میزان ماده چسباننده به منظور ایجاد پوشش ضخیم دور مصالح است و واضح است که این افزایش دارای یک محدودیت، به دلیل کم شدن درصد فضای خالی در مخلوط آسفالت متخلخل و خطر از دست رفتن پایداری آن است.

از طرف دیگر افزایش ماده قیری بیش از یک حد معین باعث ایجاد مشکلاتی در مورد یکنواختی لایه آسفالتی متخلخل می شود. به این معنی که قیر روان شده در موقع تولید، حمل و پخش، جدا شدگی دانه ها اتفاق می افتد. به منظور تثبیت ماده قیری از الیاف های معدنی و غیر معدنی (آلی) استفاده می شود. افزودنی های الیافی به مخلوط آسفالت اضافه می شوند، اگر چه آنها اثری بر خصوصیات رئولوژیکی قیر ندارند، با وجود این، آنها خصوصیات معینی از مخلوط را اصلاح می کنند.بنابراین الیاف معدنی و آلی به منظور افزایش مقدار قیر آسفالت متخلخل (افزایش ضخامت فیلم قیری) بکار برده می رود.

الیاف سلولزی

امروزه الیاف سلولزی، به طور وسیعی در لایه های اصطکاکی آسفالت متخلخل در چندین کشور در شمال اروپا استفاده می شود. سلولز یکی از پرکاربردترین نوع الیاف در مخلوط های آسفالتی است. افزودن این الیاف به قیر توسط روش های ارزان منجر به ارتقای خصوصیات مخلوط آسفالتی می شود. سیستم قیر مسلح با این فیبر، منجر به افزایش ویسکوزیته قیر می شود.

بنابراین، مخلوط دارای پایداری و مقاومت بیشتر در برابر ترکهای خستگی است. همچنین استفاده از این فیبر می تواند منجر به کاهش زهکش شدن قیر در مراحل مختلف تولید، حمل و اجرای آسفالت متخلخل و دیگر مخلوط های با دانه بندی ناپیوسته شود. همچنین می تواند منجر به افزایش دوام مخلوط های آسفالتی دانه باز به دلیل استفاده از میزان قیر بیشتر و تشکیل فیلم ضخیمتر اطراف دانه ها می شود.

آهک

افزودن آهک هیدراته به عنوان فیلر معدنی به مخلوط با دانه بندی باز باعث کاهش جاری شدن قیر، کاهش تمایل به عریان شدگی مخلوط می شود. شایان ذکر است، که افزودن آهک هیدراته علاوه بر فیبر است.